دیدگاه پرستاران نسبت به اولویت بندی رفتارهای مراقبتی در بیماران سرطانی

سرطان، امروزه به عنوان یکی از مهمترین معضلات سلامتی در سراسر جهان مطرح است. در این راستا، فرصت های بسیاری برای پرستاران وجود دارد تا در جهت بهبود تجربه سرطان به بیمار کمک کنند، در واقع در هر مرحله از روند سرطان، پرستاران می توانند مراقبت و حمایت لازم را با ارایه رفتارهای مراقبتی مهم فراهم نمایند. بدین ترتیب با ادراک اهمیت رفتارهای مراقبتی، پرستاران خواهند توانست با شناخت رفتارهایی که تعامل مؤثر پرستار- مددجو را موجب می شوند، از بیماران بهتر مراقبت کرده و با ارایه این رفتارها، رضایت بیماران را نسبت به خدمات پرستاری افزایش دهند. علی رغم این، مطالعات اندکی در رابطه با درک پرستاران انکولوژی در زمینه اولویت رفتارهای مراقبتی صورت گرفته است.
این پژوهش، یک مطالعه توصیفی است که در بین تمامی پرستاران (تعداد=40) بخش های انکولوژی بیمارستان شهید قاضی طباطبایی تبریز در سال 1388 اجرا گردید. گردآوری اطلاعات با ابزار بررسی مراقبتCARE-Q لارسون انجام گرفت که اهمیت رفتارهای مراقبتی را، در شش زیرگروه "پایش و پیگیری بیمار"، "توضیح دادن به بیمار"، "آسودگی جسمی و عاطفی بیمار"، "ارتباط توام با اعتماد با بیمار"، "پیش بینی نیازهای بیمار" و "در دسترس بودن پرستار" مورد بررسی قرار می دهد. تجزیه و تحلیل یافته ها با آمار توصیفی و توسط نرم افزار آماری ver14 SPSS/ انجام گرفت.
در این مطالعه پرستاران ضمن ارزیابی اهمیت رفتارهای مراقبتی در حد متوسط به بالا، بعد "پایش و پیگیری بیمار" و "در دسترس بودن پرستار"را به عنوان اولویت بالا و "پیش بینی نیازهای بیمار"، "توضیح دادن به بیمار"، "آسودگی جسمی و عاطفی بیمار" و "ارتباط توام با اعتماد با بیمار" را، اولویت پایین ابعاد مراقبتی مشخص نمودند.
اولویت بندی متفاوت مراقبت توسط پرستاران ما در مقایسه با مطالعات دیگر، را می توان به زمینه فرهنگی تاثیرگذار نسبت به دیدگاه در مورد مراقبت مربوط دانست. توصیه می شود با توجه به اولویت دهی بالا به مقوله پایش و پیگیری بیمار و در دسترس بودن پرستار، مسؤولین و برنامه ریزان خدمات پرستاری در فراهم سازی پیش شرط های این دو بعد از مراقبت بکوشند.