ظهورمقاومت به ایمیپنم و وجود آنزیم های متالوبتالاکتاماز در باسیل های گرم منفی مقاوم به چند دارو، جداشده از نمونه های کلینیکی شهر کرمان در سال 1387 - 1386

ایمیپنم از خانواده کارباپنم ها و در مقابل بتالاکتامازها مقاوم می باشد. این دارو در درمان عفونت های حاصل از باکتری های گرم منفی مقاوم و دارای ژن های ESBL و AmpC به کار می رود. ظهور متالوبتالاکتامازها باعث ایجاد مقاومت به این دارو شده است. EDTA در شرایط برون تنی سبب مهار این آنزیم ها می گردد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع مقاومت به ایمیپنم در باکتری های گرم منفی ایجادکننده عفونت های بیمارستانی و حضور متالوبتالاکتامازها در نمونه های مقاوم می باشد.

حداقل غلظت مهارکنندگی نسبت به ایمیپنم برای 276 ایزوله از باسیل های گرم منفی مقاوم به چند دارو با روش رقت در آگار تعیین شد. از سویه های باکتریایی Escherichia coli ATCC 259222، Pseudomonas aeruginosa ATCC 27853 و Klebsiella pneumoniae ATCC 700603 به عنوان سوش استاندارد استفاده شد. برای تعیین متالوبتالاکتامازها از روش دیسک دیفیوژن به صورت دیسک ایمیپنم به تنهایی و همراه با EDTA، نیمM به مقدار 10μl استفاده شد. افزایش قطر هاله عدم رشد7mm ≤در اطراف دیسک حاوی EDTA و ایمیپنم در مقابل دیسک ایمیپنم به تنهایی نشان دهنده حضور متالوبتالاکتاماز می باشد.

از مجموع 276 نمونه شامل 38 ایزوله کلبسیلا پنومونیه، 169 ایزوله اشریشیاکلی و 69 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا تولید کننده بتالاکتاماز، سه ایزوله مقاوم به ایمیپنم و دارای حداقل غلظت مهارکنندگی برابر با μg/ml32 بودند، که در دو نمونه شامل کلبسیلا پنومونیه و یک نمونه سودوموناس آئروژینوزا با روش فنو تیپی آنزیم متالوبتالاکتاماز شناسایی شد.

با توجه به پیدایش متالوبتا لاکتامازها در سویه های مورد بررسی در این ناحیه مقاومت به این داروی مهم درمانی دور از انتظار نیست.