درمان همزمان ناپایداری خارجی مچ پا و پارگی زردپی پرونئوس برویس

پیش ناپایداری مزمن خارجی مچ پا به دنبال پیچ خوردگی حاد بین 15 تا 48 درصد می باشد. در مواردی که درمان غیرجراحی نتایج رضایت بخشی نداشته باشد، درمان جراحی انجام می شود. ضایعات همراه داخل یا خارج مفصلی می توانند بر نتایج این اعمال تاثیر بگذارند. هدف از این مطالعه تشخیص و درمان جراحی همزمان ضایعات همراه در ناپایداری مزمن مچ پا و بررسی اثر آن بر نتیجه ترمیم آناتومیک رباط های خارجی مچ پا بود.
18 بیمار سنین 21 تا 45 ساله با پیچ خوردگی مکرر مچ پا مطالعه شدند. اندیکاسیون جراحی براساس شکایت بیمار همراه با علایم ناپایداری مچ پا و یا درد و شکست در درمان فیزیوتراپی برای حداقل یک دوره سه ماهه بود. تمام بیماران تحت بررسی آرتروسکوپیک ضایعات داخل مفصلی و جراحی ضایعات زردپی پرونئوس برویس قبل از ترمیم آناتومیک رباط های خارجی مچ پا به روش بروستروم (Broström) و استفاده از بخیه قلاب دار قرار گرفتند. تمام بیماران قبل و بعد از عمل با مقیاس انجمن پا و مچ پای آمریکا (AOFAS) ارزیابی شدند.
میانگین زمان بین آسیب و جراحی 19 ماه و دو هفته (36-3 ماه) و میانگین زمان پیگیری بعد از جراحی 14 ماه (22-6 ماه) بود. تمام بیماران قبل از عمل امتیاز پایین داشتند، ولی بعد از عمل 14 بیمار (79%) نتایج عالی و 4 بیمار (21%) نتایج خوب داشتند.
ترمیم مستقیم و آناتومیک رباط های خارجی مچ پا و ترمیم آسیب تاندون پرونئوس در ناپایداری مزمن مچ پا مؤثر می باشد.