مقایسه دو روش درمانی پلاک گذاری و میله داخل استخوانی در شکستگی های بسته تنه استخوان درشت نی ساق

پیش شکستگی تنه استخوان درشت نی ساق یکی از شایع ترین شکستگی ها در اندام تحتانی است که در صورت جابه جایی و عدم پایداری بین قطعات شکسته نیاز به عمل جراحی و ثابت کردن محل شکستگی می باشد. هدف از انجام این تحقیق مقایسه نتایج دو روش جراحی «پلاک گذاری» و میله داخل استخوانی قفل شونده در درمان شکستگی بسته تنه استخوان درشت نی ساق بود.
این مطالعه به صورت آینده نگر و تصادفی در یک دوره زمانی 15 ماهه انجام شد. در این مدت تمامی بیماران دچار شکستگی بسته تنه استخوان درشت نی ساق که به دو بیمارستان آموزشی درمانی شهر اهواز مراجعه نموده و به یکی از روش های درمانی مذکور درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. به این ترتیب 106 بیمار وارد مطالعه شدند. 50 بیمار با «میله گذاری» و 56 بیمار با «پلاک گذاری» درمان شدند. میزان و مدت زمان جوش خوردگی و عفونت، شاخص های ارزیابی بیماران بودند و بیماران به مدت یک سال پیگیری شدند.
از تعداد کل بیماران، 52 نفر (9/92%) در گروه «پلاک گذاری» و 48 بیمار (96%) در گروه «میله گذاری» جوش خوردگی بدست آوردند. 4 نفر (8/7%) در گروه «پلاک گذاری» و 2 نفر (4%) از گروه «میله گذاری» جوش نخوردند. میزان عفونت با پلاک نسبت به میله به صورت معنی داری بیشتر (p=0.034) و میانگین زمان جوش خوردگی با میله نسبت به پلاک به صورت معنی داری کمتر بود (p=0.006).
از نظر میزان جوش خوردگی تفاوت آشکاری بین «پلاک گذاری» و «میله گذاری» در شکستگی های بسته تنه تی بیا دیده نمی شود، لیکن «پلاک گذاری» با جوش خوردن کندتر و با احتمال عفونت بیشتری همراه است.