اثربخشی آموزش پیشگیری از روابط آسیب زا بر نگرش دانش آموزان پسر مدارس متوسطه

پژوهش حاضر به منظور بررسی تاثیر آموزش پیشگیری از روابط آسیب زا بر نگرش دانش آموزان مدارس متوسطه شاهین شهر نسبت به روابط دختر و پسر، انجام شد. روش تحقیق نیمه تجربی از نوع دو گروهی همراه پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یکماهه بود. جامعه آماری را دانش آموزان دبیرستانهای پسرانه منطقه شاهین شهر در سال تحصیلی 86 85 تشکیل دادند. نمونه گیری به شیوه تصادفی خوشه ایبر مبنای کلاس، در دو گروه آزمایش و گواه از سه مدرسه، انجام گرفت. آزمودنی های گروه آزمایش طی یک دوره شش جلسه ای 90 دقیقه ای، مداخلات آموزشی را دریافت کرده و گروه گواه هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. سپس به وسیله پرسشنامه محقق ساخته «نگرش نسبت به روابط دختر و پسر» که شامل41 سؤال بود، مورد آزمون قرار گرفتند. این پرسشنامه به بررسی نگرش دانش آموزان پسر نسبت به روابط دختر و پسر پرداخته و داده ها با توجه به فرضیه های تحقیق از طریق تحلیل واریانس چند متغیره بررسی شد و این نتیجه حاصل شد که در مرحله پس آزمون و پیگیری، آموزشها در نگرش دانش آموزان پسر، در حیطه آسیبهای اجتماعی، آسیب به زندگی مشترک آینده و ایجاد مشکلات تحصیلی مؤثر بوده و نگرش آنها را نسبت به اینکه روابط منجر به آسیب در موارد ذکر شده می شود، تغییر داده است (05/0 < P). همچنین در مرحله پس آزمون، نتایج، تغییر نگرش در زمینه آسیب به روابط با خانواده و ایجاد مشکلات عاطفی روانی را نشان داد، ولی این تغییر در مرحله پیگیری معنادار نبود (05/0 < P).