جماعه العلماء، احیاگر هویت سیاسی شیعیان عراق

بعدازجنگ جهانی اول واستقلال عراق ازامپراتوری عثمانی، تمام حکومت هایی که در این کشور به قدرت رسیدند، به رغم شکل ها ونگرش های مختلف شان، درپدیدآوردن مشارکتی که همه بخش های جامعه رادربرگیرد، شکست خوردند. در این میان، شیعیان بدون توجه به جمعیت و خدماتشان در استقلال عراق، کمترازهر گروه دیگری مورد توجه قرارگرفتند. انقلاب 1958م عبدالکریم قاسم و انجام پاره ای اصلاحات ازسوی وی و نیز گسترش ایدئولوژی های غیردینی ازجمله کمونیسم، واکنش روحانیت شیعه را در پی داشت. به نظر می رسد این واکنش نقش عمده ای در احیای هویت سیاسی شیعیان عراق دراین دوره وپس ازآن داشته است. دراین میان، جماعهالعلماء، ازنخستین گروه هایی است که نقش ارزنده ای را در این مورد ایفا کرد.نگارنده دراین پژوهش تلاش نموده تاضمن بررسی شرایطی که منتهی به پیدایش جماعهالعلماء شد، نقش این گروه را در تحولات سیاسی جامعه شیعی عراق مورد توجه قرار دهد.