مقایسه اثر سطوح متفاوت تعادل الکترولیتی جیره بر عملکرد جوجه های گوشتی

در این آزمایش اثر سه سطح متفاوت تعادل الکترولیتی جیره بطور متوسط در مقادیر250، 183 و 114 میلی اکی والان برکیلوگرم روی عملکرد جوجه های گوشتی مورد آزمون قرار گرفت. این بررسی با 486 قطعه جوجه خروس گوشتی سویه آرین در یک طرح بلوک تصادفی در3 تکرار به انجام رسید. در هر تکرار 54 قطعه جوجه لحاظ گردید. جیره های غذائی بطور آزاد درسه مرحله تغذیه ای وطی 42 روز در اختیار جوجه ها قرار داده شد و در پایان هر مرحله تغذیه ای نیزمیزان سدیم، پتاسیم وکلرخون و همچنین درپایان 42روزگی میزان خاکستر استخوان ساق پا درگروه های آزمایشی بررسی گردید. دراین آزمایش هنگام مرحله آغازین پرورش با افزایش تعادل الکترولیتی جیره مصرف خوراک و میزان رشد بطور معنی داری کاهش یافت (P<0.05) و پس از آن درمراحل رشد و پایانی با افزایش تعادل الکترولیتی جیره تفاوت معنی داری در عملکرد جوجه ها مشاهده نگردید (P>0.05). در هر سه مرحله تغذیه ای با افزایش تعادل الکترولیتی جیره میزان سدیم وکلرخون بترتیب افزایش وکاهش یافتند ولی تغییرات قابل ملاحظه ای در غلظت پتاسیم خون گروه های آزمایشی مشاهده نشد.همچنین بر اساس نتایج تفاوت معنی داری درمیزان خاکستر استخوان پا درگروه های موردآزمایش مشاهده نشد (P>0.05) وافزایش تعادل الکترولیتی جیره تاثیری در شیوع سندرم آسیت و دیسکندروپلازیای استخوان درشت نی نداشت. نتایج این آزمایش نشان می دهد تغییر تعادل الکترولیتی جیره بطور میانگین در دامنه 114 تا 250 میلی اکی والان برکیلوگرم جیره اثر معنی داری بر عملکردجوجه های گوشتی در پایان 42 روزگی ندارد.