ساخت گرایی و عرفان تطبیقی

مکتب ساخت گرایی، عملا به سال 1978 با مقاله استیون کتز، فیلسوف و الهیات دان آمریکایی، تحت عنوان زبان، معرفت شناسی و عرفان به دیدگاهی رایج و پر طرفدار در فلسفه عرفان بدل شد. شاید بتوان پیشینه تاریخی این مکتب را به کانت برگرداند، به طوری که خود ساخت گرایان و از جمله کتز نیز معتقدند که اندیشه ساخت گرایی را وامدار اویند. ساخت گرایی، رویکردی است فلسفی در حوزه عرفان و مطالعات عرفانی، و عمده مباحث آن در ارتباط با سنت های عرفانی گوناگون است. ساخت گرایان امکان هر گونه حکمتی به نام حکمت خالده را منتقی می دانند و بالطبع مطالعات تطبیقی در حوزه فلسفه و عرفان را نیز غیر ممکن تلقی می کنند. در این مقاله سعی شده تا در حد امکان مدعای اصلی ساخت گرایان مطرح و مورد ارزیابی و نقد قرار گیرد.