بررسی فراوانی و عوامل خطرساز میکروآلبومینوری در بیماران مبتلا به دیابت تیپ 2 مراجعه کننده به انجمن دیابت شهرستان کرج

بیماری دیابت به علت شیوع قابل توجه و عوارض دیررس حائز اهمیت می باشد. یکی از عوارض دیررس دیابت نفروپاتی دیابتی می باشد که با عوارض و مرگ و میرقابل توجهی همراه است. میکروآلبومینوری یکی از عوامل پیش گویی کننده ی نفروپاتی دیابتی می باشد.
هدف از این مطالعه تعیین فراوانی و عوامل خطر ساز در ایجاد میکرو آلبومینوری در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 می باشد.
این مطالعه بر روی 369 بیمار مبتلا به دیابت تیپ 2 مراجعه کننده به انجمن دیابت شهرستان کرج صورت گرفت. جهت کلیه ی بیماران پرسش نامه ای شامل سن، جنس، طول مدت ابتلا به دیابت و سابقه ی فامیلی دیابت پر شد، شاخص توده ی بدنی(BMI) و فشار خون نیز تعیین گردید. بررسی آزمایشگاهی شامل سطح سرمی نیتروژن اوره خون (BUN)، کراتینین، کلسترول، تری گلیسرید و هموگلوبین A1C به عمل آمد. کامل ادرار وکشت ادرار و آلبومین ادراری در نمونه های ادرار 12 ساعته ی بیماران که با روش استاندارد جمع آوری شده بود نیز تعیین شد.
از 369 بیمار بررسی شده، 309 نفر (7/83%) مبتلا به نرموآلبومینوری (دفع آلبومین کمتر از mcg/min 20)، 57 نفر (5/15%) مبتلا به میکرو آلبومینوری (دفع آلبومین بین mcg/min 200 -20) و 3 نفر (8/0%) مبتلا به ماکروآلبومینوری (دفع آلبومین بیش از mcg/min 200) بودند. بین کراتینین خون، BMI و HbA1C بیماران در دو گروه میکروآلبومینوری و نورموآلبومینوری اختلاف معنی داری از لحاظ آماری موجود بود، اما سن، جنس، طول مدت ابتلا به دیابت، سابقه ی فامیلی دیابت، فشار خون، هایپرلیپیدمی اختلاف معنی داری در 2 گروه نداشت. به علت تعداد اندک بیماران مبتلا به ماکروآلبومینوری، آنالیز آماری این گروه فاقد ارزش می باشد.
در جمعیت مورد مطالعه، فراوانی میکروآلبومینوری 5/15 درصد می باشد و افزایش BMI و کراتینین خون و کنترل ضعیف قند خون از عوامل ایجاد خطر آن می باشند.