بررسی روند کوتاه قدی کودکان صفر تا شش ساله جمعیت روستایی رباط کریم در سال های 86-1376 به روش بررسی اثر سن، همگروه تولد و دوره زمانی

کوتاه قدی بیانگر سوءتغذیه مزمن است. روند تغییرات این شاخص نشانگر وضعیت سلامت در درازمدت و نیز میزان سودبخشیمداخلات انجام شده است. هدف از مطالعه حاضر،بررسی روند تغییرات کوتاه قدی کودکان پیش دبستانی روستاهای رباط کریم به شیوه بررسی اثر سن-همگروه تولد-دوره زمانی است.
داده های رشدی تمامی کودکان تحت پوشش خانه های بهداشت مرکز بهداشت رباط کریم در نرم افزارAnthro2005 به نمره انحراف معیار (نمره Z) تبدیل شد.مقادیر کوچکتر از 2- برای قد-برای-سن به عنوان موارد متوسط و شدید کوتاه قدیشناخته می شود. تحلیل سن-همگروه تولد-دوره زمانی در دو بخش ترسیمی و آماری انجام شد. در بخش آماری از مدل های رگرسیونی لجستیک استفاده گردید که کوتاه قدی متغیر مستقل آن ها، و سن، همگروه تولد، و دورهزمانی متغیرهای وابسته بودند.
داده های رشدی 970 پسر و 898 دختر بررسی شدند. درصد فراوانی کوتاه قدی بطورکلی 0/8% بود. مدل های رگرسیونی لجستیک (000/0Pvalues=) با یافته های تحلیل بصری مطابقت داشته و نشان می دهند که با نزدیک شدن به زمان حال، درصد فراوانی کوتاه قدی در همگروه های تولدی مختلف و دوره های زمانی مختلف، روندی کاهشیابنده دارد. بیشترین فراوانی کوتاه قدی در سال های دوم و 6-5 زندگی مشاهده می شود. درصد فراوانی کوتاه قدی به طور معنی داری در پسران (3/9%) و کودکان غیرایرانی (5/9%) بیشتر بوده است (001/0Pvalues<).
به نظر می رسد فراوانی کوتاه قدی متوسط تا شدید در جمعیت مورد بررسی در حال کاهش است. مداخلات مناسب برای کاهش کوتاه قدی در دوسالگی و 6-5سالگی، پسران، و کودکان غیر ایرانی ضروری به نظر می رسد.