موانع و محدودیت های کاربرد سنجش از دور در برآورد پارامترهای گیاهی مناطق خشک و نیمه خشک

استفاده اصولی و مدیریت صحیح مناطق خشک و نیمه خشک که وسعت قابل توجهی (31) از خشکی‏ های سطح کره زمین را در برمی گیرند، نیاز به برنامه ریزی بر پایه اطلاعات دقیق و به هنگام از اجزای مختلف اکوسیستم از جمله پوشش گیاهی دارد. توجه به پوشش گیاهی یکی از نیازهای عمده و مهم در مدیریت و بهره برداری از مناطق خشک و نیمه خشک می‏ باشد. از آنجایی که جمع ‏آوری اطلاعات در سطوح وسیع و در شرایط خشک و بیابانی به روش‏ های سنتی و عملیات زمینی وقت‏گیر و هزینه ‏بر می ‏باشد، لذا بکارگیری فنون جدید در این گونه مطالعات لازم و ضروری است. سنجش از دور از جمله فنونی است که در این زمینه از کارآیی بالایی برخوردار است. گیاهان مناطق خشک و نیمه خشک بدلیل واکنش ‏هایی که در برابر استرس‏ های محیطی از خودنشان می ‏دهند، دارای شاخص برگ (Leaf Area Index) کم و تاج پوشش نسبتا بازی می‏ باشند، که این امر باعث نمایان شدن خاک زمینه در این مناطق می‏ گردد. تاثیر زیاد خاک زمینه در انعکاسات طیفی پوشش گیاهی مناطق خشک و نیمه خشک باعث اشتباه در ارزیابی گیاهان این مناطق از طریق سنجش از دور می ‏شود. مطالعات زیادی در خصوص معرفی شاخص ‏های مناسب گیاهی جهت نمایش تغییرات پوشش گیاهی مناطق خشک و نیمه خشک انجام گرفته است و نتایج تمامی این مطالعات بیانگر این است که بدلیل متغیر بودن خصوصیات پوشش گیاهی و خاک در نواحی مختلف مناطق خشک و نیمه خشک و همچنین اختلاف در داده‏ های ماهواره ‏ای مورد استفاده از لحاظ نوع سنجنده، تعداد باند، محدوده طیفی، دقت مکانی و... نمی ‏توان شاخص خاصی را برای مطالعات پوشش گیاهی تمام مناطق خشک و نیمه خشک معرفی نمود، بلکه برای هر منطقه با توجه به خصوصیات پوشش گیاهی، خاک و نیز نوع داده ماهواره ‏ای مورد استفاده، شاخص و یا شاخص هایی که با مطالعات صحرایی معنی دار باشد، می ‏توان معرفی نمود. هدف از این بررسی این است که با توجه به عکس العمل متفاوت گیاهان مناطق خشک و نیمه خشک در برابر استرس های محیطی و نیز باز بودن تاج پوشش گیاهی و تاثیر زیاد خاک زمینه در بازتاب طیفی پوشش گیاهی این مناطق، چگونگی انعکاسات طیفی پوشش گیاهی مناطق خشک و نیمه خشک مورد مطالعه قرار گرفته و تکنیک مناسب جهت مطالعه پوشش گیاهی چنین مناطقی معرفی گردد.