اثر آغوز بر روی سطوح پلاسمایی هورمون رشد, گلوکز, اوره و علائم حیاتی گوساله

آغوز گاو حاوی مواد مغذی ضروری مختلف، آنتی بادی ها، هورمونها، عوامل رشد، سیتوکسین ها و پپتیدهای ضد باکتری (لاکتوفرین و لاکتوپراکسیدزها) می باشد که برای تامین مواد مغذی، تکامل سیستم ایمنی، رشد و سازگاری گوساله با شرایط بعد از تولد بسیار مهم هستند. در این آزمایش، اثرات مصرف مقادیر مختلف آغوز بر روی علایم حیاتی، سطوح پلاسمایی هورمون رشد (GH) و برخی متابولیت های پلاسمایی گوساله در طول هفته اول تولد مورد بررسی قرار گرفت. 18 راس گوساله نر هلشتاین بطور تصادفی در سه گروه (تیمار) قرار گرفتند. گروه GrC6 در سه روز اول بعد از تولد، روزی دو بار آغوز و بعد از آن تا روز هفتم روزی دو وعده جانشین شیر مصرف کردند. گروه GrC1 فقط یکبار و آن هم به عنوان اولین غذای بعد از تولد آغوز خوردند و بعد از آن تا روز هفتم روزی دو بار جانشین شیر مصرف نمودند. گروه GrM از روز اول تا روز هفتم فقط روزانه دو وعده جانشین شیر مصرف نمودند و به آنها آغوز داده نشد. مقدار خوراک مصرفی در طول آزمایش برای هر سه گروه به لحاظ حجمی یکسان، اما از نظر میزان ترکیبات دریافتی متفاوت بود. غلظت هورمون رشد در بین سه گروه تفاوت معنی داری نداشت. از روز دوم به بعد، غلظت گلوکز پلاسما برای گروه GrC6 بیشتر از دو گروه دیگر بود(P<0.05). غلظت اوره پلاسما در گروه GrC6 در طول هفت روز آزمایش بطور معنی داری کمتر از دو گروه دیگر بود (P<0.05). غلظت کراتینین پلاسما در طول هفت روز آزمایش در بین سه گروه تفاوت معنی داری نشان نداد. در گروه GrC6 تعداد تنفس، ضربان قلب و دمای راست روده بیشتر از دو گروه دیگر بود. در مجموع شاخصهای فوق نشان می دهند که در بدو تولد، محور هیپوتالاموس هیپوفیز گوساله اگر چه به بلوغ کامل نرسیده ولی بصورت بالقوه فعال است و تحت تاثیر سطح و نوع تغذیه، بویژه سطوح مختلف آغوز مصرفی قرار می گیرد و مصرف آغوز باعث بهبود وضعیت متابولیکی و هورمونی گوساله می شود و متابولیسم بدن را در جهت افزایش روند آنابولیک سوق می دهد.