مقایسه ی دو روش جانهی لیتل - سو و نزدیک ترین همسایه در آمارگیری های پانلی به کمک شبیه سازی

در بسیاری از نظام های آماری، نوعی از آمارگیری موسوم به «آمارگیری مکرر» و یا «نمونه گیری در طول زمان» متداول است که به شکلی مستمر در دوره های زمانی تکرار می شود. چنین آمارگیری هایی، اغلب به صورت یکی از روش های «مقطعی مکرر»، «چرخشی» و «پانلی» اجرا می شود. آمارگیری پانلی روشی است که در آن به نمونه ای ثابت در دوره های زمانی مختلف مراجعه می شود. در آمارگیری های پانلی علاوه بر بی پاسخی قلم اطلاعاتی، نوع دیگری از بی پاسخی تحت عنوان «بی پاسخی دوره» نیز وجود دارد؛ بی پاسخی دوره هنگامی رخ می دهد که داده های پانلی یک واحد نمونه ای برای یک یا چند دوره، گم شده باشند و حداقل برای یک دوره به دست آمده باشند. زمانی که مشاهدات مکرر برای واحدهای نمونه ای در طول زمان وجود دارد، براورد تغییر بین دوره ها دارای اهمیت زیادی است. از این رو، نمی توانیم تغییر پذیری براوردها را منحصرا توسط روش های جانهی براساس اطلاعات مقطعی براورد کنیم، یا نمی خواهیم میزان تغییر پذیری براوردهای تغییر با جانهی توسط اطلاعات درباره ی یک واحد نمونه ای کاهش پیدا کند. بنا بر این به طور مشخص از روش هایی استفاده می شود که در آن ها به دوره های بعد یک آمارگیری پانلی برای ترکیب کردن با اطلاعات جمع آوری شده در دوره های قبل نیاز دارد که از آن جمله می توان روش جانهی «لیتل- سو» را به عنوان یک روش مفید نام برد.
در این مقاله انواع آمارگیری پانلی و بی پاسخی دوره درنظرگرفته می شود و سپس روش های جانهی لیتل-سوی پایه و نزدیک ترین همسایه معرفی می شوند. سرانجام با شبیه سازی یک آمارگیری پانلی سه دوره ای، اثر به کارگیری جانهی لیتل-سو در مقایسه با جانهی نزدیک ترین همسایه بر روی کارایی و قدر مطلق اریبی آماره ی مورد نظر (با توجه به اثر اندازه ی نمونه، همبستگی بین داده های دوره ها و نرخ بی پاسخی دوره) مورد ارزیابی قرار می گیرد. نتایج این مطالعه ی شبیه سازی نشان می دهد که روش جانهی لیتل-سو در اغلب موارد عملکرد بهتری نسبت به روش جانهی نزدیک ترین همسایه دارد.