بررسی اثر تجویز کوآنزیم Q10 در نارسایی پیشرفته قلبی

کوآنزیم Q10 پیش ساز ویتامینی است که به صورت طبیعی در غشای سلولی و میتوکندری به میزان زیادی وجود دارد و به عنوان آنتی اکسیدان قوی در برداشت رادیکال های آزاد عمل می کند. این کوآنزیم که در تولید انرژی برای سلولهای عضلانی قلب نقش اساسی دارد، در بیماران نارسایی قلبی کاهش می یابد. از آنجاییکه درمان بیماران با نارسایی قلبی پیشرفته مقاوم به درمان یکی از چالش های مهم در بیماران قلبی می باشد، این مطالعه با هدف تعیین اثر تجویز کوآنزیم Q10 در درمان بیماران نارسایی قلبی پیشرفته انجام شد.
این مطالعه نیمه تجربی بر روی 47 بیمار مبتلا به نارسایی پیشرفته قلبی مقاوم به درمان (کلاس III و IVبر اساس طبقه بندی انجمن قلب نیویورک) انجام شد. پس از انجام اکوکاردیوگرافی MM و 2D و داپلر رنگی، بیماران بمدت سه ماه با کوآنزیم Q10 خوراکی به مقدار روزانه 100 میلی گرم درمان شدند و مجددا اکوکاردیوگرافی برای بیماران انجام شد. اطلاعات شامل اندازه دهلیز چپ، قطر پایان سیستولی، قطر پایان دیاستولی و شدت نارسایی میترال قبل و بعد از درمان مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
میانگین سن بیماران 8/12±5/60 سال بود. 30 نفر (8/63%) از بیماران مرد و 17 نفر (2/36%) زن بودند. در این مطالعه اندازه دهلیز چپ در 5/8%، قطر پایان سیستولی در 8/12%، قطر پایان دیاستولی در 1/19% بیماران بیش از 10 میلی متر کاهش داشت. افزایش کسر جهشی در 2/70% بیماران دیده شد که نسبت به قبل از درمان این تغییرات معنی دار بود (000/0=p). در مبتلایان به کاردیومیوپاتی اتساعی کاهش بیشتر از 10 میلیمتر در اقطار دهلیز چپ و پایان سیستولی و پایان دیاستولی به ترتیب در 4/7%، 8/14%، 1/11% دیده شد در صورتیکه این کاهش در مبتلایان به بیماری کرونری قلب 1/9%، 2/18%، 4/45% بود. افزایش کسر جهشی در کاردیومیوپاتی اتساعی و بیماری عروق کرونر به ترتیب در 1/74% و 3/63% بیماران دیده شد.
نتایج مطالعه نشان داد که تجویز کوآنزیم Q10 در کسر جهشی بیمارن دچار نارسایی قلب تاثیر بسزایی دارد. همچنین بر روی اقطار دهلیز و بطن بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر، نیز موثر می باشد.