مدل سازی عامل فرسایندگی باران برای رگبارهای منفرد: مطالعه موردی استان خوزستان

تحقیق حاضر به منظور بررسی ارتباط بین پارامترهای بارندگی و عامل فرسایندگی معرفی شده توسط ویشمایر و اسمیت انجام شده است. در این روش ابتدا انرژی جنبشی هر رگبار محاسبه و سپس میزان فرسایندگی آن با دخالت عامل حداکثر شدت 30 دقیقه ای باران به دست می آید. بنابراین 3 ایستگاه هواشناسی در استان خوزستان و یک ایستگاه در هر یک از استانهای بوشهر و کهگیلویه و بویر احمد انتخاب گردیده و گرافهای باران نگار آنها در یک دوره مشترک آماری 13 ساله تحلیل گردید. برای هر هایتوگراف، مقادیر فرسایندگی بارش در مقاطع زمانی ماهیانه، فصلی و سالیانه محاسبه و همزمان پارامترهای بارندگی استخراج گردید. در ادامه ضمن بررسی تغییرات زمانی و مکانی فرسایندگی، رابطه بین خصوصیات مختلف بارندگی و فرسایندگی باران در مقاطع زمانی یاد شده به کمک آنالیز رگرسیونی بررسی شد. نتایج به دست آمده نشان دادند که ماه های فوریه تا مارس و فصل زمستان در اولویت اول از نظر خطر فرسایندگی قرار دارند. بررسی تغییرات مکانی فرسایندگی در عرصه مورد مطالعه نشان داد که ایستگاه های دزفول و رامهرمز دارای حداکثر میزان خطر فرسایندگی می باشند. فرسایندگی متوسط سالیانه برای استان خوزستان 07/28 تن متر بر هکتار ساعت محاسبه شد. نتایج آنالیز رگرسیونی موید ارتباط بالای فرسایندگی با مقدار و حداکثر شدت 30 دقیقه ای باران بود. در نهایت مدل فرسایندگی بارش براساس میانگین مقادیر باران برای منطقه محاسبه گردید.