مستشرقان یهودی و تفاسیر اولیه امامیه

این مقاله به نقد و بررسی اشکالات یک نویسنده یهودی بر باورهای شیعه امامیه درخصوص عصمت پیامبر و عدد ائمه علیهم السلام اختصاص دارد. به گمان وی، متون اولیه شیعه امامیه در گذر زمان مورد پالایش قرار گرفته و امروزه در معتقدات شیعه امامیه، اثری از آن مشاهده نمی شود. او در کتابی که درباره تفاسیر اولیه امامیه نوشته، با استناد به دو روایت برگرفته از تفاسیر قمی و عیاشی - که به ترتیب در مورد معراج پیامبرصلی الله علیه وآله و معنای تاویلی «سبع سنابل» سخن گفته اند و او آنها را دو روایت غیرعادی می نامد - نسبت به عصمت پیامبرصلی الله علیه وآله و نیز عدد ائمه علیهم السلام شبهه کرده است. در روایت اول ذیل آیه 94 سوره یونس، از وحی الاهی به پیامبرصلی الله علیه وآله در شب معراج در مورد مقامات امیرالمومنین علیه السلام و خطور عظمت آن مقام در نفس پیامبرصلی الله علیه وآله سخن به میان آمده که به گمان آن نویسنده بر حسادت پیامبر به امام علی علیه السلام، شک در این وحی و در نتیجه عدم عصمت ایشان دلالت دارد. در روایت دوم هم که هفت تن از فرزندان امام حسین علیه السلام بعنوان مصادیق سنبله ذکر شده است، نویسنده یاد شده مدعی است که این روایت برخلاف آنچه شیعه امروز به آن معتقد است، از حصر تعداد ائمه به هفت نفر و قائم بودن هفتمین آنها حکایت دارد.