بررسی فلوریستیک و غنای گونه ای دشت ها و تپه ماهورهای مراتع آق قلا در استان گلستان

در این مطالعه ترکیب فلوریستیک و غنای گونه ای مراتع قشلاقی دشت آق قلا و گمیشان واقع در حاشیه شرقی دریای خزر با جمع آوری گونه های گیاهی و استقرار قاب تودرتوی ویتاکر در 3 واحد تپه ماهوری (قراقیر، اینچه و صوفیکم) و 4 واحد دشتی (قراقیر، اینچه، صوفیکم و منطقه قرق اینچه برون) بررسی شد تا ترکیب فلوریستیک واحدهای اراضی تعیین و با استفاده از پلات ویتاکر، غنای گونه ای واحدها با هم مقایسه شود. براساس نتایج به دست آمده سهم فرم رویشی پهن برگان علفی در هر دو واحد اراضی دشتی و تپه ماهوری بیشتر است. تپه ماهورها در جهات مختلف غنای گونه ای یکسانی دارند و در بین دشتها، دشت قراقیر غنای گونه ای کمتری نسبت به سه دشت دیگر دارد. به طورکلی پوشش گیاهی منطقه مورد بررسی (تپه ماهورها و دشت های همجوار) بیشتر از گیاهان یکساله تشکیل می شود که ظهور آنها در اثر وقوع بارش های زمستانه و بهاره و رطوبت موقت سطحی خاک است، بنابراین بذرهای بسیاری از گونه های یکساله در این شرایط سبز می شوند و غنای گونه ای منطقه را افزایش می دهند.