اثر سه روش آبیاری میکرو و سطوح مختلف آبیاری بر عملکرد گوجه فرنگی 1

به منظور ارزیابی فنی سه سیستم آبیاری میکرو بر عملکرد گوجه فرنگی در سه سطح تامین آب، طرح تحقیقاتی طی دو سال زراعی در مرکز تحقیقات کشاورزی ورامین به مرحله اجرا در آمد. در این طرح، سه سیستم آبیاری میکرو شامل، آبیاری قطره ای نواری تیپ زیر سطح خاک (A1)، آبیاری قطره ای نواری تیپ روی سطح خاک(A2) و آبیاری قطره ای با لوله های قطره چکان دار ((A3 به عنوان عامل اصلی و سه سطح تامین آبB1، B2و B3 به ترتیب به میزان50، 75 و 100 درصد تامین آب مورد نیاز گیاه به عنوان عامل فرعی در قالب طرح کرت های خرد شده بر پایه بلوکهای کامل تصادفی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد، بیشترین عملکرد محصول مربوط به روش آبیاری تیپ در عمق خاک با سطح تامین 100 درصد نیاز آبی گیاه بود، ولی تفاوت معنی داری بین میانگین عملکرد این روش آبیاری با روش آبیاری قطره ای با تامین آب به میزان 75 درصد نیاز آبی وجود نداشت. همین طور بین میانگین میزان آب مصرفی این دو روش آبیاری تفاوت معنی داری وجود نداشت. کارایی مصرف آب در روش آبیاری قطره ای با تامین 75 درصد نیاز آبی، به طور معنی داری بیشتر از میانگین کارایی مصرف آب درسایر تیمارها بود، و فقط با روش آبیاری قطره ای تیپ در عمق خاک با تامین 100 درصد نیاز آبی تفاوت معنی دار نداشت. این نتایج نشان می دهد که حداکثر محصول گوجه فرنگی زمانی اتفاق می افتد، که نیاز آبی گیاه به طور کامل تامین شود. لذا با توجه به نتایج بدست آمده، تیمار آبیاری قطره ای تیپ در عمق خاک با تامین 100 درصد نیاز آبی با مصرف3920 متر مکعب آب در هکتار و تولید 49037 کیلوگرم گوجه فرنگی در هکتار از سایر تیمارها برتری داشته وبرای جاهایی که محددیت منابع آبی وجود نداشته باشد برای حصول حداکثر عملکرد قابل توصیه به کشاورزان می باشد. در صورتی که محدودیت منابع آبی در طول فصل رشد وجود داشته باشد روش آبیاری قطره ای با تامین 75 درصد نیاز آبی برای حصول حداکثر کارایی مصرف آب پیشنهاد می گردد.