تحلیل کارائی نسبی مجتمع علوم انسانی دانشگاه یزد با کاربرد DEA، TOPSISفازی و AHP

مقاله حاضر حاصل مطالعه پژوهشی است که بر کارایی گروه های آموزشی مجتمع علوم انسانی دانشگاه یزد صورت گرفته است. بر اساس نگرش سیستمی به کارایی گروه ها، نخست نهاده ها و ستاده های عملکردی آنها تعریف شده و با استفاده از تکنیک TOPSIS و در فضای فازی، درجه اهمیت آنها سنجیده شده است. امتیازات نهایی کارایی با طراحی مدل های ریاضی ارزیابی کارایی در دو بعد آموزشی و پژوهشی مبتنی بر DEA و در نهایت ترکیب امتیازات با AHP استنتایج گردید. دسته بندی گروه های شانزده گانه در قالب چهار گروه بر حسب امتیازات آموزشی و پژوهشی آنها و تفسیر چگونگی توزیع امتیازات از موارد دیگری بود که نتایج مفیدی را به تصویر کشید. همچنین آن دسته از گروه ها که تمرکز خود را بر کارایی آموزشی جلب نموده اند، در مقایسه با گروه های متمرکز بر حوزه پژوهشی، امتیازات نهایی بهتری را از آن خود نموده اند.