مروری بر سندرم سوزش دهان

سندرم سوزش دهان (burning mouth syndrome: BMS) اختلالی است مزمن که در آن، بیمار از احساس درد و سوزش در دهان شکایت دارد ولی مخاط دهان به نظر سالم می رسد و هیچ تظاهر کلینیکی یا یافته لابراتواری در ارتباط با آن موجود نیست. شیوع BMS از 1% تا 15% گزارش شده است و در زنان 7 مرتبه بیشتر از مردان رخ می دهد. BMSاکثرا بعد از یائسگی در دهه 4 تا 6 زندگی ایجاد می شود. سندرم سوزش دهان دردناک است و بر روی کیفیت زندگی بیمار تاثیر منفی می گذارد. پاتوفیزیولوژی بیماری هنوز ناشناخته است؛ و با وجود انواع روش های درمانی مطرح، هنوز توافق عمومی در مورد درمان BMS وجود ندارد. در بیشتر مواقع بیمار با شکایت از سوزشی که توجیه خاصی ندارد، از یک پزشک به پزشکی دیگر ارجاع داده می شود بدون اینکه درمان موثری دریافت نماید و این باعث ایجاد فشار روانی و عاطفی زیادی برای بیمار می گردد و ممکن است به درمان های اضافه و اشتباه منجر گردد. این مطالعه با هدف مروری بر اطلاعات جدید در مورد علل احتمالی BMS و پاتوفیزیولوژی و روش های درمانی جدید این بیماری صورت پذیرفت.
مرور مقالات: در این مقاله مروری از مقالات انگلیسی زبان منتشر شده در سایت های Cochrane Library،Elseveier و Embase بین سال های 1986 تا 2008 استفاده شد. این مطالعات شامل تحقیقات انجام شده به صورت مقطعی، طولی و اپیدمیولوژیک بودند. همچنین، پایان نامه های مرتبط باBMS طی سال های 1384-1385، مجلات داخلی از جمله مجله دندانپزشکی تهران و کتب مرجع مورد بررسی قرار گرفتند.
با توجه به مقالات مطالعه شده، اگر چه علت سندرم سوزش دهان ناشناخته است ولی برخی عوامل موضعی و سیستمیک و روانی می توانند باعث تشدید این اختلال گردند. در نتیجه، علاوه بر دارودرمانی به صورت موضعی و سیستمیک، حذف عوامل احتمالی در ایجاد و تشدید علائم، روش های شناخت درمانی و رفتاردرمانی) therapy (behavior cognitive می تواند در کنترل سندرم سوزش دهان موثر باشد. با توجه به مولتی فاکتوریال بودن علت سندرم سوزش دهان برای تشخیص صحیح به تاریخچه گیری مناسب و معاینات دهانی دقیق نیاز است و درمان این بیماران باید بر اساس شرایط هر فرد تعیین گردد.