بررسی فراوانی علل تشنج در کودکان 1 ماه تا 12 سال بستری شده در بیمارستان بعثت سنندج

تشنج در کودکان با شیوع 6-4 مورد در هزار کودک شایعترین اختلال نورولوژیک طب کودکان محسوب می‎شود. این مطالعه با هدف تعیین فراوانی علل و عوامل زمینه‎ای منجر به تشنج در اطفال انجام شده است.
جامعه آماری در این مطالعه کلیه کودکان یک ماه تا دوازده سال است که در فاصله فروردین سال 79 تا مرداد ماه 80 به علت تشنج در بخش کودکان بیمارستان بعثت سنندج بستری شده‎اند. روش نمونه‎گیری بصورت سرشماری و حجم نمونه 200 نفر و نوع مطالعه توصیفی می‎باشد. روش جمع آوری داده ها با بررسی پرونده ها و ثبت اطلاعات مورد نظر در چک لیست بود. تجزیه و تحلیل داده ها به وسیله نرم افزار آماری SPSS win و به کمک آمار توصیفی انجام شد.
براساس نتایج این مطالعه تشنج ناشی از تب با فراوانی 115 مورد (5/57%) شایعترین علت تشنج در کودکان بود. اپی‎لپسی با فراوانی 62 مورد (31%) و بدنبال آن مننژیت با فراوانی 7 مورد (5/3%) علل بعدی بودند. سایر علل به ترتیب شامل اختلال الکترولیتی (هیپوکلسمی و هیپوگلیسمی) با فراوانی 6 مورد (3%)، ضربه مغزی با فراوانی 4 مورد (2%)، مسمومیت با فراوانی 2 مورد (1%) و انسفالیت، واکسن DTP، تومور مغزی مجموعا با فراوانی 4 مورد (2%) می‎باشد. توزیع جنسی تشنج در کودکان با برتری واضح در جنس پسر (61%) نسبت به جنس دختر (39%) بود. فراوانی تشنج در گروه سنی 6-1 سال بیشتر از سایر گروه های سنی بود (66%) فراوانی مرگ و میر در این مطالعه یک مورد (5/0%) بود.
نتیجه گیری: اگرچه تشنج در بیشتر موارد اختلالی خوش‎خیم محسوب می‎شود فراوانی آن دسته از تشنج‎ها که نیازمند بررسی تشخیصی و برنامه ریزی درمانی ویژه هستند آن قدر است که در مورد هر کودک دارای تشنج شرح حال کامل، معاینه دقیق و ارزیابی پاراکلینیک انجام گیرد.