نگرش روانکاوانه به داستان طوطی نامه

در میان تمدن های بزرگ و کهن جهان، تمدن و فرهنگ هند و ایرانی از جایگاه ویژه ای برخوردار است و تبادلات فرهنگی و تاریخی بین دو کشور ایران و هندوستان، تا به امروز ادامه دارد. سهم قابل توجهی از ادبیات پارسی در سرزمین هایی همچون هندوستان و پاکستان شکل گرفته است. گنجینه ی ادبی دو زبان پارسی و هندی، بر اثر همزیستی در کنار یکدیگر، بر غنای ساختاری سبکی و محتوایی هم افزوده اند. به طور مثال، ادبیات هند، قالب های شعری همچون مخمس، مثنوی، ترجیع بند و غزل را از ادب پارسی گرفته است. از سوی دیگر، بخش گسترده ای از نثر پارسی با ساختار روایی قصه یا داستان، تحت حمایت حکمرانان مسلمان در شمال هند در طول سده های متمادی رشد و پرورش یافته است. از زمان ساسانیان، داستان های هندی همچون کلیله و دمنه، هزار و یکشب و سندبادنامه به ایران راه یافت و با پذیرش تغییراتی به زبان پهلوی و سپس به دیگر زبان ها برگردانده شد