استفاده از ریزساختار بلورهای کوارتز و کلسیت و شاره های درگیر در تحلیل شرایط دگرشکلی و برآورد خاستگاه سیستم رورانده ی کوهزاد زاگرس در منطقه ی بختیاری

بررسی ساختاری از زاگرس مرتفع و جنوب غربی پهنه ی سنندج-سیرجان در منطقه ی چهار محال و بختیاری منجر به شناسایی یک سیستم گسل های رورانده شده است که از شمال شرقی به سمت جنوب غربی شامل برگه های رورانده ی بن، هفشجان، فارسان، کوهرنگ و بازفت می باشند. در این مقاله با استفاده از بررسی ریزساختاری دانه های کوارتز و کلسیت و نیز شاره های درگیر درون بلورها، شرایط دگرشکلی این سیستم برگه های رورانده تحلیل شده اند. بررسی ریزساختاری دانه های کوارتز از برگه های رورانده بن و هفشجان و پهنه های گسلی قاعده ای آن ها، نشاندهنده ی وجود شواهدی از دگرشکلی شکل پذیر بوده است به گونه‌ای که دمای دگرشکلی Cº250 تا Cº350 را برای این برگه ها نشان می دهند. همچنین بررسی زمین گرماسنجی با استفاده از ماکل های مکانیکی کلسیت نمونه‌های این برگه ها نیز نشان دهنده دمای Cº250 برای آن هاست. بررسی شاره های درگیر رگه های کوارتز این برگه های رورانده نیز دمای همگونی تا Cº220 را برای ادخال های اولیه نشان می‌دهد. این بررسی های زمین دماسنجی نشان می دهند که شرایط فیزیکی دگرشکلی در زاگرس مرتفع و حاشیه ی جنوب غربی پهنه ی ساختاری سنندج-سیرجان دارای اختلاف چشمگیری نیستند؛ گرچه دمای دگرشکلی به طور عمومی از بخش داخلی‌تر به خارجی‌تر کوهزاد زاگرس کاهش می یابد. این داده ها بیانگر آن است که منطقه ی بین برگه های رورانده بن و هفشجان، که به عنوان حاشیه ی جنوب غربی پهنه ی ساختاری سنندج-سیرجان و بخش داخلی کوهزاد زاگرس در نظر گرفته می شود، ویژگی های یک گستره ی انتقالی را نشان می دهد. بنابراین برگه رورانده ی فارسان یا گسل اصلی وارون زاگرس، که به عنوان مرز بین بخش داخلی و خارجی کوهزاد زاگرس در نظر گرفته می شود چنین ویژگی را نداشته و انتقال از پهنه ی ساختاری سنندج-سیرجان به عنوان بخش داخلی به زاگرس مرتفع یا بخش خارجی کوهزاد زاگرس به صورت پهنه ای انتقالی متشکل از یک سیستم راندگی است که به طور جزیی درگیر بودن پی سنگ را نیز نشان می دهد.