کانی شناسی و نحوه ی تشکیل کانسارهای نسوز میشدوان بافق، ایران مرکزی

کانسار میشدوان بافق یکی از مناطق شناخته شده ی ایران مرکزی است که دارای پتانسیل معدنی از کانی های گروه سیلیمانیت است. سازندهای رخنمون شده بیشتر از سنگ های دگرگون ناشی از دگرگونی ناحیه ای وابسته به دوره ی پرکامبرین هستند. کانی های گروه سیلیمانیت در زمینه ی انواع شیست ها پراکنده هستند. منطقه زمین ساخته بوده و در مراحل بعد از دگرگونی ناحیه ای، توده های آذرین نفوذی نیز در سنگ ها تزریق شده اند. منطقه ی مورد بررسی دارای گسترشی در حدود 95 کیلومتر مربع است که بر اساس نوع، مقدار و کیفیت کانی های گروه سیلیمانیت به چهار بلوک ذخیره، تقسیم بندی شده است. در هریک از بلوک ها ترانشه ها و چاهک های اکتشافی حفر شد. نمونه برداری به صورت سیستماتیک از رخنمون های سطحی، ترانشه ها و چاهک ها انجام شد. برای شناسایی نوع ماده ی معدنی، از میان نمونه های گرفته شده، تعدادی نمونه برای بررسی مقاطع نازک و تعدادی نیز برای آنالیزهای XRD و XRF ارسال شدند. با توجه به بررسی های انجام گرفته مشاهده شد که ماده ی معدنی از نوع کیانیت و سیلیمانیت بوده و کانی آندالوزیت به ندرت دیده می شود. با توجه به نوع سنگ های اطراف و درجات دگرگونی آن ها و بررسی های مقاطع نازک و XRD، تغییر فاز آندالوزیت اولیه به سیلیمانیت و کیانیت در اثر دگرگونی در دمای بالای مجاورتی، به عنوان عامل مهم این پدیده معرفی می شود. همچنین با توجه به نتایج XRD از نمونه های برداشت شده که فقط یک نمونه مقدار کمی کیانیت نشان داده است، چنین به نظر می رسد که عیار کلی ماده ی معدنی کم بوده و از این نظر وضعیت رضایت بخشی را از منطقه نشان نمی دهد. از این رو فرآوری این ماده ی معدنی با مشکلات زیادی همراه بوده یا احتمالا فاقد توجیه اقتصادی است.