شیوع استئوپروز در مردان روستایی فارس با استفاده از معیارهای محلی وWHO

بتازگی پوکی استخوان (استئوپروز) به عنوان یک مشکل بهداشتی اساسی جامعه پدید آمده است. این بیماری با کاهش میزان تراکم استخوان همراه با تخریب ریزساختارهای بافت استخوانی مشخص می شود و موجب افزایش شکستگی و ناتوانی، همراه با مرگ و میر می گردد. در یک مطالعه ی مقطعی 263 مرد سالم روستایی که در سنین 20 تا 94 سال بودند، برای بررسی شیوع پوکی استخوان برحسب معیارهای محلی و سپس مقایسه ی آن با معیارهای WHO انتخاب شدند. تراکم توده ی استخوانی (BMD) به روش DXA اندازه گیری شد. از روش تطابق منحنی برای تعیین سنی که بیشترین BMD در آن ایجاد می شوند و از آنالیز رگرسیون برای ارتباط پوکی استخوان با عواملی چون سن و نمایه ی توده ی بدنی (BMI) استفاده شد. بیشترین BMD در سنین 20 تا 24 سال ایجاد می شد.شیوع پوکی استخوان با بالا رفتن سن افزایش یافت، باBMI ارتباط منفی داشت و برحسب معیارهایWHO و محلی متفاوت بود. شیوع آن در مهره های کمر، گردن و کل استخوان ران با معیار محلی به ترتیب 8/3%، 8/24% و 8/14% و این مقدارها با استفاده از معیار WHO به ترتیب 10% و 1/6% و 24% بود. استفاده از معیارهای محلی یا معیارهای WHO برای بررسی پوکی استخوان، می تواند یافته های متفاوتی در زمینه ی شیوع موارد این بیماری ارایه دهد، بنابراین بررسی های آینده نگر در مورد رابطه ی احتمال شکستگی استخوان با دو معیار نامبرده توصیه می شود.