جوانب فنی و اقتصادی دو گزینه خط لوله و کارخانه تولید گاز طبیعی مایع برای انتقال گاز طبیعی از مخزن پارس جنوبی

در طول دهه اخیر همواره این بحث در بین مدیران کلان کشور مطرح بوده که در صورت تولید گاز طبیعی، بیش از نیاز داخل، چگونه آن را به ارزش افزوده بیشتری تبدیل کنیم. در این مقوله گزینه های پیش روی آنها عبارت بودند از:- انتقال از طریق خط لوله تا مرز ترکیه و تزریق به خط لوله نابوکو2 جهت تغذیه شبکه گاز اروپا- تولید گاز طبیعی مایع در عسلویه (منطقه تمبک) و فروش آن در بازار گسترده گاز مایع طبیعی- تولید برشهای هیدروکربنی نظیر بنزین و گازوییل از گاز طبیعی با استفاده از فرایند تبدیل گاز به مایع3 - تولید متانول - تولید اتیلن با استفاده از فرایند زوج اکسایش متان4 تاکنون از میان گزینه های تولید فوق تنها تولید متانول اجرایی شده و فرایندهای گاز به مایع و زوج اکسایش متان در مقیاسهای کوچک در پژوهشگاه صنعت نفت و پیرو آن در مقیاس نیمه صنعتی پیگیری می شوند. بدیهی است که هرچه قیمت نفت کاهش یابد از سوددهی فرایندهای گاز به مایع و زوج اکسایش متان کاسته می شود تا جایی که با قیمت هایی بسیار پایین تر از نفت ضررده خواهند شد. در مورد دوگزینه اول همواره مسئولان مردد بوده اند که به کدامیک همت گمارند گویی که تنها یکی از آنها می بایست انتخاب شود که این تعلل به عقب افتادن اجرای طرحهای گاز طبیعی مایع و خط لوله نهم (خط لوله از عسلویه تا مرز ترکیه) انجامید. خوشبختانه در سالهای اخیر هردو گزینه دنبال شده و در حال اجرایی شدن هستند. در این مقاله سعی بر آنست که جوانب فنی و اقتصادی این دو گزینه که محل مناقشه بین مدیران کلان کشور بوده است موشکافی شود.