بررسی اثر داروی پیوگلیتازون بر پروتئینوری در بیماران کلیوی غیر دیابتی: یک کارآزمایی درمانی خود شاهد

پروتئینوری نقش اساسی در تشدید روند بیماری مزمن کلیه دارد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر داروی پیوگلیتازون از خانواده تیازولیدین دیون ها بر کاهش پروتئینوری در بیماران کلیوی غیر دیابتی بود.
این کارآزمایی بالینی خود شاهد در کلینیک ویژه ی بیمارستان الزهرای (س) شهر اصفهان و چند کلینیک خصوصی نفرولوژی این شهر انجام گردید. 35 بیمار 18 سال به بالا با بیماری کلیوی غیر دیابتی و پروتئینوری بیش از 5/0گرم در 24 ساعت و همچنین شاخص توده ی بدنی (BMI) کمتر از 30 به این مطالعه وارد شدند. بیماران 15 میلی گرم پیوگلیتازون را به مدت چهار ماه دریافت کردند. پروتئین موجود در ادرار 24 ساعته، متغیر اصلی مورد سنجش بود که قبل از شروع درمان، پایان ماه دوم و ماه چهارم درمان و دو ماه پس از قطع دارو اندازه گیری شد؛ سایر متغیرهای ارزیابی شده شامل فشار خون، کراتینین، آنزیم های کبدی (ALT و AST)، FBS،BUN و GFR بود که در همان زمان ها اندازه گیری گردید.
پس از افزودن 15 میلی گرم پیوگلیتازون به مدت چهار ماه به رژیم درمانی در بیماران، کاهش پروتئین ادرار 24 ساعته از 6/775 ± 6/1088 در ابتدای مطالعه در مقایسه با 2/406 ± 9/433 در پایان ماه چهارم درمان (82/0-49/0 CI95%:؛ 0001/0 > P) مشاهده گردید. در بررسی میانگین تغییرات سطح فشار خون، کراتینین، آنزیم های کبدی (ALT و AST)، FBS، BUN و GFR در طول مطالعه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (01/0 < P).
با توجه به عوارض ناشی از دفع پروتئین از طریق کلیه ها و افت تدریجی عملکرد کلیه ها متعاقب آن، بر اساس یافته های حاصل از مطالعه ی حاضر، پیوگلیتازون می تواند به طور مؤثری منجر به کاهش پروتئینوری در بیماران کلیوی غیر دیابتی گردد.