سیاستهای تجاری بین المللی، صنعتی کردن و توسعه اقتصادی

طی دهه های 1950 و 1960، بیشتر ملت های در حال توسعه، به ویژه کشورهای بزرگتر، قویا سیاست صنعتی کردن از طریق جایگزینی واردات را پی گرفته اند. این امر براساس حمایت سنگین استوار بود و عمدتا منجر به صنایعی شد که کارایی بسیار ناچیزی داشتند. ازاوایل دهه 1970، شمار فزاینده ای از کشورهای در حال توسعه مقررات زدایی اقتصاد وآزادسازی تجاری خود را آغاز کردند، و این امر کارایی و رشد را برانگیخت. بعضی از کشورهای در حال توسعه نیز سیاست های راهبردی تجاری را دنبال کردند و رشد درون زا (آن طور که نظریه رشد درون زا فرض می کند) را تجربه نمودند، اما موفقیت آنها در این زمینه محدود بود. با این حال، تحت قوانین تجاری بین المللی جدید غیرممکن و غیر اصولی است که کشورهای درحال توسعه "معجزه " آسیای شرقی را تکرار کنند که براساس حمایت دولتی قوی از صنایع داخلی، ودر همان حال، تشویق به رقابت و کارایی در میان شرکتهای داخلی بود. با پایان یافتن موفقیت آمیز دور اوروگوئه، پیش بینی می شود که از طریق مقررات زدایی مداوم و دستیابی بیشتر به بازارهای کشورهای توسعه یافته، نفع زیادی عاید کشورهای درحال توسعه گردد.