بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت دهان و دندان در کودکان 11 تا 14 ساله ایرانی به وسیله شاخص Chilp-OIDP: قسمت دوم- تاثیرات اجتماعی-دندانی

با توجه به شیوع بالای بیماری های پریودنتال و پوسیدگی دندان و توجه روزافزون به استفاده از مفهوم کیفیت زندگی در تصمیم گیری های کلینیکی، این مطالعه با هدف بررسی تاثیرات اجتماعی-دندانی (socio-dental impacts) بیماری های پریودنتال و پوسیدگی در کودکان به کمک شاخص Child-OIDP صورت پذیرفت.
در مطالعه توصیفی-تحلیلی حاضر، تعداد 310 دانش آموز راهنمایی شهر تهران پس از انجام مصاحبه و تکمیل پرسشنامه Child-OIDP، تحت معاینه کلینیکی قرار گرفته، تعداد دندان های پوسیده، شاخص ساده شده بهداشت دهان (OHI-S) و خونریزی حین پروبینگ (BOP) آنها ثبت شد. آزمون های آماری مورد استفاده Independent sample t، Chi-square و Binary logistic regression بودند.
میانگین تعداد دندان های پوسیده در پسران به صورت معنی داری بیش از دختران بود (001/0= P). همچنین میانگین شاخص ساده شده بهداشت دهان (OHI-S) در پسران بیشتر از دختران بود (00/0= P). حدود 6/30 درصد از کودکان اختلال در عملکردهای روزانه را به واسطه مشکلات مرتبط با بیماری های پریودنتال (CSI- periodontal) و 8/34 درصد از کودکان اختلال در عملکردهای روزانه را به واسطه مشکلات مرتبط با پوسیدگی دندانی (CSI- caries) ابراز نمودند. احتمال گزارش کردن CSI-periodontal توسط دختران 8/1 برابر پسران بود. عدم استفاده از مسواک با CSI-periodontal و CSI-caries، همچنین پوسیدگی با CSI-caries رابطه معنی داری را نشان داد(05/0> P)؛ اما رابطه OHI-S و BOP با CSI-periodontal معنی دار نبود (05/0< P).
برخلاف خونریزی از لثه و OHI-S، پوسیدگی با اختلال در کیفیت زندگی کودکان رابطه معنی داری داشت. بنابراین Child-OIDP می تواند در ارزیابی نیازهای درمانی مربوط به پوسیدگی در کودکان 11 تا 14 ساله مورد استفاده قرار بگیرد.