مقایسه و ارزیابی اثر غیر یکنواختی ریه و دنده، دردوز رسیده به ریه در براکی تراپی پستان به وسیله سیستم طراحی درمان وکد MCNPX

در این تحقیق به بررسی چگونگی گستردگی پاسخ دوز دریافتی ریه برای سیستم طراحی تجاری آهنگ دوز بالا (HDR) در کاشت ایریدیم 192 در براکی تراپی پستان، از نقطه نظر ناهمگنی بافت و حضور دنده ها در تحویل دوز به ریه مورد بررسی قرار گرفته است.

از تصاویر برش نگاری پستان در تشکیل ساختار فانتوم معادل بیمار در سیستم طراحی درمان کلینیکی مورد استفاده قرار گرفته است. سیستم کاشت شامل 13 کتتر پلاستیکی و 382 موقعیت ساکن منبع با استفاده از کد MCNPX شبیه سازی شده است.

مطابق با سیستم طراحی درمان تجاری به شکل درصد ایزودوز و دوز تجمعی – هیستوگرام حجمی در پستان، ریه و دنده مقایسه شده است. مقایسه نتایج مونت کارلو و محاسبات سیستم طراحی درمان نشان می دهد در آیزودوز بالاتراز 62 درصد پستان در نواحی نزدیک کاشت و یا دور از سطح انحنای پستان و نواحی مرزی ریه تطایق خوبی با هم دارند. با این وجود محاسبات سیستم طراحی درمان، تخمین دوز بالا در ریه برای کانتورهای ایزودوز در عمق پایین و نقاط نزدیک مرزهای هوایی پستان و به طور نسبی در نقاط دور کاشت را نشان داده است.

وقتی داده های واقعی مربوط به چگالی و مواد تشکیل دهنده را برای بافتهایی مانند ریه و دنده وارد می کنیم، سیستم طراحی درمان مقدار دوزی که نشان می دهد فراتر از تخمین دوز به وسیله کد مونت کارلو می باشد. که این تفاوت در خطوط همدوز مختلف، درصد اختلاف متفاوت است.