اثر ملاتونین و لوزیندول بر یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی تیمار شده با تاریکی

طی دوره بحرانی رشد، تکامل وابسته به تجربه حسی تاثیر عمیقی بر شکل گیری و عملکرد صحیح سیستم عصبی پستانداران می گذارد. هدف از انجام این مطالعه بررسی آثار متقابل ملاتونین، آنتاگونیست آن، لوزیندول و تیمار تاریکی بر فرآیندهای یادگیری و حافظه فضایی موش های صحرایی با استفاده از ماز آبی موریس(Morris Water Maze) است.
این مطالعه تجربی روی 60 سر موش صحرائی نر 45 روزه ن‍ژاد ویستارکه به طور تصادفی در دو گروه توزیع شده بودند، انجام شد. حیوانات گروه شاهد دوره های 12 ساعته تاریکی و روشنایی را تجربه کردند وگروه آزمون در تاریکی کامل رشد یافتند. هر گروه به سه زیر گروه کنترل، دریافت کننده ملاتونین و دریافت کننده لوزیندول تقسیم شد. با استفاده از ماز آبی روند یادگیری و تثبیت حافظه حیوانات به مدت 5 شب و هر شب 4 جلسه بررسی شد.
نتایج این مطالعه نشان می دهند که در مرحله یادگیری حیوانات محروم از روشنایی نسبت به گروه شاهد زمان بیشتری را برای یافتن سکو سپری کرده اند (011/0p=). هم چنین ملاتونین باعث افزایش این زمان در موش های شاهد می گردد (012/0p=). تیمار تاریکی و ملاتونین بر تثبیت حافظه این حیوانات بی تاثیر است و لوزیندول باعث می شود موش های شاهد زمان کمتری را در ربع هدف بگذرانند (009/0p=).
تیمار تاریکی باعث ایجاد اختلال در روند یادگیری فضایی موش های صحرائی می شود و نیز ملاتونین یادگیری فضایی حیوانات کنترل را با مشکل مواجه می کند. هیچ کدام از دو مداخله فوق بر روند تثبیت حافظه موثر نیستند