مقبولیت راهبردهای آموزشی بالینی (فرهنگی- اجتماعی محور) مدرسان پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تبریز و ارومیه 1389

کوچک ترین بی توجهی به حرفه پرستاری که با جان آدمی سرو کار دارد، ممکن است باعث از دست دادن جان یک فرد شود. آموزش بالینی در رشته پرستاری قلب و کانون توجه تعلیم و تربیت بوده و مسلما بایستی این آموزش متناسب با نیازهای به وجود آمده از پیشرفت و تحول در عرصه مراقبت سلامت باشد. اذعان می شود راهبردهای آموزش بالینی سنتی پاسخگوی این تحولات نبوده و استفاده از راهبردهای مبتنی بر تئوری فرهنگی اجتماعی مفید است. این مطالعه با هدف بررسی وضعیت موجود به دلیل نارضایتی از آموزش بالینی و مطلوب نبودن کمیت و کیفیت آن در ایران انجام گرفته است.
این مطالعه توصیفی در سال 1389 بر روی 38 نفر از مدرسان بالینی پرستاری شاغل در دانشکده های پرستاری و مامایی تبریز و ارومیه انجام شد(حجم نمونه با جامعه برابر بود). ابزار گردآوری داده پرسشنامه استاندارد بود که توسط بونک و کیم در سال 1998 تهیه شده بود. بعد از ترجمه ابزار به زبان فارسی، از روایی ترجمه و محتوایی استفاده گردید و همچنین برای تعیین پایایی ابزار از روش باز آزمایی استفاده شد که ضریب همبستگی پیرسون 90/0 محاسبه گردید. داده های بدست آمده توسط نرم افزار SPSS/ ver13 مورد تجزیه تحلیل گردید و از آمار توصیفی نظیر، میانگین، فاصله اطمینان 95% و انحراف معیار استفاده شد.
نتایج نشان داد که مقبولیت اکثریت راهبرد های آموزش بالینی فرهنگی- اجتماعی محور متوسط می باشد (44/0±72/2 از4). مقبولیت راهبردهای سکو سازی، سؤال کردن، مدیریت آموزشی، مربی گری، آموزش مستقیم و تغییرپذیری بالاترین اولویت و راهبرد توضیح دادن پایین ترین رتبه را به خود اختصاص داده اند.
راهبردهای آموزش بالینی فرهنگی- اجتماعی محور باهم و در کنار هم به کار برده می شوند و برای آموزش بالینی ممکن است چندین راهبرد هم زمان توسط مدرس استفاده گردد. راهبرد سکو سازی به عنوان اصلی ترین راهبرد این نظریه بیشترین مقبولیت را در میان مدرسان بالینی دارد که این خود نقطه قوتی برای آموزش بالینی ما می باشد.