بررسی آرای کلامی قاضی بیضاوی در تفسیر انوار التنزیل و اسرار التاویل

علامه مفسر قاضی ناصرالدین ابو الخیر (ابو سعید) عبدالله بن عمر بن علی بیضاوی شیرازی از دانشمندان بزرگ قرن نهم هجری است. او در بیشتر دانش های زمان خود از جمله فقه،اصول، بلاغت، منطق، حکمت و کلام سرآمد و مورد توجه طالبان علم بود.آن گونه که سبکی در طبقات خود می گویدکه بیضاوی عهده دار منصب قضاوت در شیراز بوده است.
بیضاوی در علوم مختلف دارای تالیفاتی است؛ کتاب المنهاج و شرح آن در اصول فقه، الطوالع در کلام و انوار التنزیل واسرار التاویل در تفسیر از مهم ترین آنهاست.
برخی تفسیر بیضاوی را مختصر تفسیر کشاف زمخشری دانسته-اند. اگر چه بیضاوی در تفسیر خود تقریبا تمام مطالب زمخشری را به خلاصه بیان کرده است، اما هر جا که احساس نیاز کرده آرا و دیدگاه های خود را نیز به آن افزوده است.
بیضاوی در مسائل کلامی، همچو ن متکلمی با مشرب اشعری ظاهر می شود و به نقد آرای اعتزالی زمخشری می پردازد؛ او اگر چه در برخی موارد نظر کلامی زمخشری را تایید می کند، اما تقریبا در تمام آیاتی که محل نزاع اهل کلام است به تقریر مذهب اهل سنت و مذهب اعتزال وگاه سایر مذاهب کلامی پرداخته و سپس عقیده کلامی اشعری را ترجیح می دهد. به عنوان مثال او در تفسیر آیات 2 و3 سوره بقره به گونه ای تقریبا تفصیلی به بیان معنی ایمان و نفاق نزد اهل سنت و معتزله و خوارج می-پردازد و در پایان دیدگاه اشاعره را برای خود بر می گزیند. یا در تفسیر(و مما رزقناهم ینفقون) از مصادیق کلمه (رزق) سخن می گوید و نظرات اشاعره و معتزله را بیان می کند و حتی برای اثبات نظر خود استدلال می کند.
اشارات کلامی بیضاوی در (انوار التنزیل) به تمامی صریح نیست، او گاه مسئله مختلف فیه کلامی را زیر الفاظ وعبارات پنهان می سازد و در واقع به تعریض از خلافی کلامی سخن می گوید.
اگر چه هدف بیضاوی از نوشتن تفسیر خود تنها تبیین عقاید کلامی نیست واگر چه او علاوه بر کشاف از تفاسیر دیگری چو ن تفسیر فخررازی و راغب اصفهانی سود جسته است، اما آن گونه که خود در مقدمه تفسیر اشاره می کند، بیان آرای مختلف کلامی و تبیین آنچه خود به آن عقیده دارد - و به گفته خود او آن را عاری از اضلال می داند - از اساسی ترین اهداف اوست