بررسی میزان ترکیبات فنلی ارقام گندم زراعی(Triticum aestivum L.) در مراحل رویشی مختلف و ارتباط با اثر آللوپاتی آن بر روی علف های هرز

در این پژوهش میزان ترکیبات فنلی (آللوشیمیایی های) برخی از ارقام گندم که در کنترل علف های هر موثرند مطالعه و رابطه آنها با میزان خواص آللوپاتی ارقام گندم بررسی شد. میزان ترکیبات فنلی اندام های هوایی (برگ و سنبله) و زیرزمینی (ریشه) 10 رقم گندم (اترک، دز، پیشتاز، چمران، داراب 2، شیراز، شیرودی، استار، مرودشت و تجن) در مراحل رویشی مختلف دوبرگی (27 روز پس از کشت)، پنجه زنی، تورم غلاف، گرده افشانی، پرشدن دانه و برداشت اندازه گیری شد. نتایج حاصل نشان داد که میزان ترکیبات فنلی در اندام های مختلف و در ارقام مختلف و همچنین در مراحل رویشی مختلف به طور معنی داری متفاوت بود. به طوری که میزان این ترکیبات (برحسب میلی گرم در هر گرم بافت تر) در برگ ها بیشتر از سنبله ها و ریشه ها بود. ارقام مرودشت و اترک کمترین میزان ترکیبات فنلی (این دو رقم در تجزیه زیستی نیز کمترین تاثیر آللوپاتیک را روی علف های هرز نشان دادند) و ارقام چمران، داراب 2 و استار بیشترین میزان ترکیبات فنلی (این ارقام در تجزیه زیستی بیشترین تاثیر آللوپاتیک را روی علف های هرز نشان نشان دادند) را داشتند. همچنین بیشترین میزان ترکیبات فنلی در مراحل نهایی رویش گندم یعنی پرشدن دانه و برداشت مشاهده شد. آنالیز رشد نشان داد که ارقام گندم در مرحله برداشت با میزان ترکیبات فنلی بیشتر، تاثیر آللوپاتیک بیشتری بر روی علف های هرز نشان می دهند.