بررسی کمی و کیفی ذخیره گاه جنگلی ارس - شیر خشت اوشان در البرز مرکزی

ذخیره گاه جنگلی ارس- شیرخشت اوشان در جنوب البرز مرکزی ازجمله لکه های جنگلی ناحیه رویشی ایران- تورانی است که بخشهایی از آن خصوصیات یک اکوسیستم کمتر دست خورده را حفظ کرده است. به رغم این که این توده جنگلی به عنوان ذخیره گاه توسط سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور ثبت شده است، اما متاسفانه آثار تجاوز و ساخت و ساز در حواشی این توده ارزشمند مشاهده می گردد. هدف از این پژوهش، شناسایی و مطالعه ویژگی های زیستی و اکولوژیکی این توده جنگلی بوده تا آغازی باشد برای تعمق و مطالعات بیشتر بر ارزشهای ناشناخته این زیست بوم منحصر بفرد. داده های مورد نیاز به روش مونه بندی و سپس اجرای آماربرداری نواری در هریک از مونه ها برداشت شد. ویژگی های ساختاری، تجدیدحیات و سلامت توده به تفکیک تیپ های جنگلی موجود مورد بررسی قرارگرفت. شیرخشت (Cotoneaster kotschyi Klotz.) با 51 درصد گونه غالب از لحاظ فراوانی بوده و ارس (Juniperus excelsa M.Bieb.) با فراوانی 10 درصد و ارتفاع غالب 5/6 متر به عنوان گونه غالب اشکوب درختی است. براساس درصد حضور و فراوانی گونه ها، در این توده دو تیپ جنگلی اصلی شیرخشت- ارس و شیرخشت- راناس متمایز گردید. گونه های این توده در اشکوب درختی شامل ارس، بنه، پلاخور و تا بوده و در اشکوب درختچه ای، شیرخشت، راناس، تنگرس، نسترن و زرشک دیده می شوند. توده دارای ساختار ناهمسال نامنظم است. تجدیدحیات توده در بخش انبوه 7 برابر بیش از بخش تنک است. شادابی و سلامت توده با رتبه دهی به 7 گونه اصلی، مورد بررسی قرار گرفت.