مقایسه استحکام باند دندان های کامپوزیتی و آکریلی ایده آل ماکو و آیووکلار به آکریل های بیس دنچر گرماپخت و خود به خود پلیمریزه شونده

جدا شدن دندان های مصنوعی از آکریل بیس دنچر یکی از مشکلات عمده در بیمارانی است که از دنچر استفاده می کنند. با توجه به اتلاف وقت و هزینه در اصلاح و مرمت دنچر ها و همچنین هزینه گزاف دندان های مصنوعی خارجی، هدف این مطالعه مقایسه استحکام باند دندان های کامپوزیتی و آکریلی ایده آل ماکو ایرانی و آیووکلار خارجی به آکریل های گرماپخت و خود به خود پلیمریزه شونده بود.
تحقیق به روش تجربی و در محیط آزمایشگاهی انجام شد. از دو نوع رزین بیس (گرماپخت و فوری) و 4 دندان مصنوعی (آکریلی مرجان نیو، کامپوزیتی گلامور (هر دو ایرانی) و کامپوزیتی و آکریلی لیختن اشتاین) استفاده شد و بدین ترتیب، 8 گروه مورد بررسی قرار گرفتند، که هر گروه شامل 14 نمونه بود. در نمونه های باند شده به رزین فوری از رزین (Rapid Repair، Dentply، England) و در نمونه های باند شده به رزین گرماپخت از رزین(Selectaplus H/Trevalon، Dentply، England) استفاده شد. برای بررسی استحکام باند از نیروی برشی در دستگاه Univesity testing machine استفاده و داده ها با آزمون 2- way ANOVA آنالیز شدند.
در رزین گرماپخت، دندان های آکریلی بالاترین استحکام باند را داشتند و تفاوت معنی داری با هم نداشتند (632/0=P). اما بین استحکام باند این دندان ها و دندان های کامپوزیتی گلامور و آیووکلار اختلاف معنی داری یافت شد. در رزین فوری، دندان های آکریلی و همچنین کامپوزیتی گلامور از لحاظ استحکام باند تفاوت معنی داری با هم نداشتند و بالاترین استحکام باند را به خود اختصاص دادند، ولی دندان آیووکلار کامپوزیتی دارای پایین ترین استحکام باند بود که با سایر دندان ها اختلاف معنی داری داشت (05/0P<). در دندان های آکریلی بالاترین استحکام باند در شرایط استفاده ار رزین گرماپخت بود که با نوع فوری تفاوت معنی داری داشت (05/0P<) ولی دندان های کامپوزیتی در هر دو نوع رزین از لحاظ استحکام باند تفاوت معنی داری نداشتند (05/0P>).
با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه، نوع دندان مصنوعی و روش پلیمریزاسیون رزین بیس دنچر می تواند نیروی شکست را تحت تاثیر قرار دهد.