بررسی میزان دوز تشعشعی دریافتی کارکنان اتاق عمل از آزمون های رادیولوژیک در حین اعمال جراحی

استفاده از تشعشعات یونیزان در حین برخی از اعمال جراحی (به ویژه جراحی ارتوپدی) از اجزای لاینفک این آزمون ها به شمار می رود. لذا پزشکان و کارکنان شاغل در مراکزی که از این تجهیزات استفاده می نمایند، در معرض خطر تابش تشعشعی قرار دارند. در این مطالعه میزان دوز تشعشعی رسیده به کارکنان شاغل در اتاق عمل به هنگام آزمون های پرتونگاری در حین عمل بررسی گردید.
تعداد 30 نفر کارکنان اتاق عمل شاغل در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی همدان، (غیر از پزشکان و پرستاران) از لحاظ میزان تشعشع دریافتی و با استفاده از تراشه های دوزیمتر ترمولومینسانس (TLD) مورد پایش قرار گرفتند. به طوری که هر یک از کارکنان تعداد 3 عدد تراشه ی ترمولومینسانس را بر روی روپوش خود نصب نمودند. به منظور تخمینی از آزمون های High Risk، پرسشنامه ای نیز در اختیار کارکنان قرار داده شد و در آن تعداد آزمون های جراحی که تحت کنترل آزمون های رادیولوژی بود و کارکنان در آن شرکت داشتند، ثبت گردید.
میزان حداقل و حداکثر دوز دریافتی چهار ماهه در کارکنان اتاق عمل و هوشبری (به استثنای پزشکان و پرستاران) در محدوده ی 24/0 تا 56/0 میلی سیورت تعیین گردید. با محاسبات ریاضی نیز می توان حدود دوز سالانه را در کارکنان اتاق عمل بین 73/0 و68/1 میلی سیورت پیش بینی نمود (بدون کسر مقدار تابش زمینه). از آنجایی که میزان دقت دوزیمترهای TLD در حد 1/0 میلی سیورت است، می توان گفت میزان دوز رسیده به اغلب کارکنان در حد بسیار ناچیز و قابل مقایسه با تابش های زمینه می باشد.
میزان دوز دریافتی کارکنان هوشبری و اتاق عمل در حد ناچیزی برآورد گردید که کمتر از مقدار حد دوز سالیانه پیشنهاد شده توسط سازمان های بین المللی حفاظت در برابر تشعشع است. اما استفاده از لوازم ثبت تشعشع به منظور آگاهی از تابش های بیش از حد مجاز ضروری به نظر می رسد.