نقد فمینیسم و پیامدهای آن

ستم به زنان چه در دوره توحش و چه در دوره تجدد از سیاه ترین نقطه های تمدن بشری است و فمینیسم از جنبش های مدعی انحصاری دفاع از حقوق زن است. اگر پدید آمدن فمینیسم، نشانه وجود ستم در حق زنان بود، پیدایش مسلک های جدید فمنیستی، دلیل ناکارآمدی این جنبش و روش های به کار رفته در دفاع از زن و تامین حقوق از دست رفته اوست.
فمینیسم هم در نظریه پردازی و هم در عمل از بسیاری از آموزه های دنیای مدرن تاثیر گرفته است. چنین اندیشه ای از آثار اندیشه های سکولاریسم، لیبرالیسم و اومانیسم است و فقط در قلمرو «هوس مداری»، «آزادی مطلق» و «توجه نکردن به وحی و احکام دینی» قابل طرح است. فمینیسم پس از قرن ها تلاش، جز تحریف حقایق علمی، ابهام افزایی، انحراف مسیر مبارزه، غیر قابل دسترس خواندن حقوق حقیقی زنان، دامن زدن به بحران تفاهم انسان ها، دشمنی دو جنس زن و مرد، ایجاد مشکلات جبران ناپذیر روحی- جسمی، زیان های اقتصادی و اجتماعی، از دست رفتن پشتوانه ها و پناهگاه های اخلاقی، دینی و سنتی، تلاش در ایجاد همانندی مصنوعی با نادیده گرفتن نقش ها و کارکردهای ویژه زنان و مردان و در نهایت پایین آوردن جایگاه انسانی زن، پیامدی نداشته است. از این رو، اندیشه های فمنیستی با مبانی و ساختار ویژه و لوازم زیان بارش، برای همه نظام های معرفتی و بافت های فرهنگی قابل تطبیق و توصیه نیست