بررسی وضعیت کلینیکی دندان های Isolated پایه پروتز پارسیل متحرک در مراجعین به دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران

امروزه پروتزهای پارسیل متحرک در جایی که بیمار به هر دلیل قادر به استفاده از ایمپلنت های دندانی و پروتز ثابت نیست، کاربرد دارد. با این وجود طبق تحقیقات صورت گرفته استفاده کنندگان از پروتزهای پارسیل متحرک در معرض تجمع پلاک و تغییرات غیرقابل قبولی از جمله ژنژیویت، پریودونتیت و لقی دندان پایه قرار دارند. اما اگر پروتزهای پارسیل متحرک تاثیرات منفی دارند، آیا این تاثیرات مخرب روی دندان های Isolated که خود نوعی دندان پایه می باشند که از دو طرف مجاور فضای بی دندانی هستند، بیشتر است؟ در این مطالعه وضعیت کلینیکی دندان پایه Isolated بدون اسپلینت در مقایسه با دندان پایه کنترل از جهت میزان B.O.P (Bleeding On Probing)، لقی، عمق پاکت و التهاب لثه بررسی شد.

در این مطالعه که به روش توصیفی- مقطعی طرح ریزی شده بود، با طراحی پرسشنامه، اهداف طرح توسط مشاهده گر بررسی شد. حجم نمونه مورد مطالعه 50 نفر از بیماران دریافت کننده پروتز پارسیل متحرک و دارای دندان پایه تکی بودند که به بخش پروتزهای دندانی دانشکده دندانپزشکی تهران مراجعه نموده و مبتلا به هیچ بیماری سیستمیک و زمینه ای نبودند. پس از تکمیل پرسشنامه آنالیز آماری انجام شد. از آزمون رتبه علامت دار ویلکاسیون، آزمون دقیق فیشر و کروسکال- والیس استفاده گردید.

میزان B.O.P (004/0P=)، عمق پاکت (035/0P=) و لقی (001/0>P) در دندان پایه Isolated بیشتر از دندان پایه کنترل بود. در میزان پوسیدگی)083/0(P= و التهاب لثه)07/0(P= در دندان پایه Isolated و دندان پایه کنترل تفاوت معنی داری وجود نداشت.

نتایج نشان دهنده ضعیف تر بودن دندان های پایه تکی در مقابل تاثیرات مخرب پروتزهای پارسیل متحرک بود که از جمله بالاتر بودن عمق پاکت و لقی بیشتر این دندان ها در مقابل دندان های پایه دیگر است، لذا در صورتیکه به دلایلی ناچار به استفاده از دندان پایه تکی به صورت اسپلینت نشده هستیم، طرح درمان در جهت تامین سلامتی دندان پایه بایستی با دقت بیشتری انجام شود و پی گیری های دوره ای مورد توجه قرار گیرد.