سفر معنوی از فلوطین تا ملاصدرا

اسفار اربعه از جمله مسائلی است که هم در عرفان و هم در فلسفه متعالیه مطرح است. عرفا معتقدندکه سالک با به کار بستن روش عارفانه، چهار سفر انجام می دهد. فلاسفه الهی نیز مباحث فلسفی را ازنوع سفر فکری و عقلی می دانند. از این رو، ملاصدرا مسائل فلسفه را با اعتبار اینکه فکر نوعیسلوک است، ولی ذهنی، در قالب اسفار اربعه طراحی می نماید. عرفان با فلسفه الهی وجه مشترکیدارد و وجوه اختلافی، وجه مشترک این است که هدف هر دو معرفه الله است.
هدف مقاله حاضر تبیین و تحلیل سفر معنوی از منظر عرفانی و فلسفی است. این مقاله با تکیهبر دیدگاه های اندیشمندانی همچون فلوطین، غزالی، ابن عربی، و ملاصدرا، به بیان وجوه اشتراک واختلاف در مسئله مزبور پرداخته است