کاربرد DNA به عنوان ادجوانت در واکسن

در طبیعت موجودات زنده با پاتوژن ها یا میکروارگانیسم های مختلفی مواجه می شوند و برای ادامه حیات خود به شناسایی و مبارزه با این پاتوژن ها نیاز دارند. پاتوژن ها در ساختار خود ترکیباتی از قبیل لیپوپلی ساکارید، نوکلئیک اسید و لیپوپروتئین دارند که دستگاه ایمنی موجود زنده می تواند آنها را شناسایی کند. از این ساختارهای مولکولی با عنوان الگوهای مولکولی پاتوژن نام می برند. شناسایی الگوهای مولکولی پاتوژن توسط دسته ای از گیرنده های سلولی (TLR) انجام می شود. تا کنون 14 نوع از این گیرنده ها شناسایی شده است و هرکدام از آن ها مسؤول شناسایی گروهی از الگوهای مولکولی پاتوژن هستند. TLR9 یکی از این گیرنده ها است و وظیفه شناسایی DNA باکتری و ویروس را بر عهده دارد. تحریک این گیرنده موجب آزادسازی تعدادی از واسطه های ایمنی و فعال شدن سامانه ایمنی اکتسابی می شود. این گیرنده یک توالی دی نوکلئوتید غیر متیله، یعنی CPG، را شناسایی می کند. امروزه نوع سنتتیک این توالی در تحقیقات ایمنی شناسی کاربرد های فراوانی یافته که از آن جمله می توان به کاربرد آن به عنوان ادجوانت واکسن ها اشاره کرد. به علاوه، دی نوکلئوتید CPG غیر متیله می تواند پاسخ لنفوسیت های T را در برابر تومورها القاء و پاسخ های ایمنی سلولی را تنظیم کند و در نهایت، ایمنی هومورال را فعال سازد.