کارآیی زانو به دنبال تثبیت دقیق و بدون عارضه شکستگی پلاتوی تی بیا (بررسی کوتاه مدت)

پیش شکستگی های پلاتوی تی بیا از شکستگی های داخل مفصلی زانو است که می تواند به ناتوانی بیمار منجر شود. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد مفصل زانو در بیمارانی بود که تحت درمان جااندازی باز و ثابت کردن با پلاک قرار گرفته و بدون عارضه جوش خوردگی پیدا کرده بودند.
در این مطالعه توصیفی آینده نگر، 70 بیمار (46 مرد و 24 زن) که به علت شکستگی جابه جا شده و بسته استخوان پلاتوی تی بیا تحت درمان جااندازی باز و تثبیت استخوان با پلاک قرار گرفته بودند، در دو بیمارستان اهواز با یک پیگیری یک ساله بررسی شدند. میانگین سنی بیماران 38 سال (54-23 سال) بود. نتایج عملکرد براساس سیستم نمره دهی HSS SF-36 ثبت شدند.
میانگین زمان جوش خوردگی 13 هفته، و میانگین دامنه حرکتی زانو، 125 درجه بود. میانگین نمره HHS برابر 80 (از 100) بود. شکستگی های نوع 1، 2، 3 و 4 «شاتزکر» نتایج بهتری نسبت به شکستگی های نوع 5 و 6 داشتند. نمره بیماران در شش زیر گروه پرسشنامه SF-36 ضعیف تر از زانوی طبیعی بود. پس از یک سال، بیشتر بیماران قادر به انجام فعالیت های روزانه بودند. سن بیماران و نوع شکستگی، مهمترین متغیرهای مرتبط با نتایج کارآیی بودند.
به دنبال جااندازی باز و ثابت کردن داخلی شکستگی های پلاتوی تی بیا، نمرهHSS برای کارآیی زانو عالی بود؛ اگرچه کارآیی کلی بیمار براساس نمره SF-36 پایین تر از طبیعی بود