مطالعه آزمایشگاهی تاثیر دی اکسید کربن بر تراوایی نسبی و پارامترهای تولید

تراوایی نسبی یکی از عوامل اصلی کنترل کننده بازیافت نفت به صورت غیرامتزاجی است که تابعی از خواص محیط متخلخل و سیال درون مخزن می باشد. یکی از روش های ازدیاد برداشت نفت، سیلاب زنی به وسیله گاز دی اکسید کربن می باشد که اخیرا در ایران مورد بررسی قرار گرفته است. یکی از سوالات بی پاسخ در این زمینه، چگونگی تاثیر تزریق دی اکسید کربن بر تراوایی نسبی نفت و گاز می باشد. در این مقاله تراوایی نسبی دی اکسید کربن و نفت در فرآیند سیلاب زنی به وسیله گاز دی اکسید کربن به صورت ناپایا مورد بررسی آزمایشگاهی قرار می گیرد. برای بررسی تراوایی نسبی دی اکسید کربن و نفت، دستگاه سیلاب زنی مغزه مورد استفاده قرار می گیرد. سپس نتایج حاصل از تزریق دی اکسید کربن با نتایج حاصل از تزریق یک گاز بی اثر مانند نیتروژن مقایسه می گردد. در مقایسه تراوایی نسبی نفت در تزریق دی اکسید کربن نسبت به تزریق نیتروژن مشخص گردید که تراوایی نسبی نفت در تزریق دی اکسید کربن با افزایش همراه می باشد که این افزایش ناشی از کاهش کشش سطحی میان نفت و گاز، کاهش گرانروی نفت و انبساط نفت می باشد. مقایسه تراوایی نسبی دی اکسید کربن و نیتروژن نشان می دهد که تراوایی نسبی دی اکسید کربن و نیتروژن در ابتدای تزریق مقدار یکسانی دارند. با نزدیک شدن به اشباع باقیمانده نفت در تزریق نیتروژن، تراوایی نسبی نیتروژن به علت نزدیک شدن به جریان تک فازی، در مقایسه با تراوایی دی اکسید کربن افزایش می یابد، اما در صورتی که اثرات اشباع باقیمانده نفت و تراوایی نسبی در نقاط انتهایی نرمالیزه شوند، تراوایی نسبی دی اکسید کربن مقدار بالاتری نسبت به تراوایی نسبی نیتروژن به خود اختصاص می دهد. علت این پدیده می تواند کشش سطحی پایین تر و گرانروی کمتر دی اکسید کربن نسبت به نیتروژن باشد.