مروری بر پتانسیل های متانول به عنوان منبع انرژی آتی در پیل های سوختی

متانول به عنوان منبع انرژی و همچنین ماده ای برای تولید هیدروژن با خلوص بالای مورد استفاده در پیل های سوختی، طی چند دهه اخیر مورد توجه زیادی قرار گرفته است. پیل های سوختی به عنوان تولیدکننده انرژی پاک و بدون آلاینده معروف هستند، چون در خروجی اگزوز ماشین هایی که از پیل سوختی استفاده می نمایند، فقط بخارآب تولید می شود، بنابراین از لحاظ زیست محیطی و بازده بالای انرژی، مورد توجه قرار گرفته است. متانول به خاطر نسبت بالای H2/C، دانسیته انرژی بالا و فقدان پیوندهای C-C که باعث تولید کک بر روی کاتالیست می شود، یکی از مهم ترین منابع برای پیل های سوختی می باشد. سه روش مهم برای تبدیل متانول وجود دارد که عبارتند از ریفورمینگ متانول با بخارآب (SRM)، اکسیداسیون جزئی متانول (POM) و ریفورمینگ خودگرمایی متانول (AMR). از میان این سه روش، فرآیند SRM بیشتر مورد توجه قرار گرفته است، زیرا در دماهای پایین دارای تبدیل بالایی بوده و بازده تولید هیدروژن آن بالا (حدود 75%) می باشد. همچنین CO پایینی (کمتر از 1%) در فرآیند تولید می گردد که با توجه به مسموم شدن کاتالیست ریفورمینگ متانول و کاهش کارایی آن توسط CO، یک مزیت عملیاتی محسوب می شود.