ارتباط کیفیت زندگی با اختلال های اسکلتی- عضلانی در مونتاژکاران خودروساز

اختلال های اسکلتی-عضلانی، یکی از مهم ترین عوامل موثر ناشی از وضعیت نامطلوب بدن (پوسچر نامطلوب) هنگام کار است. توصیف تاثیر سطوح مختلف سیستم اسکلتی- عضلانی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و مرخصی استعلاجی، برای انتخاب راهبردهای پیشگیرانه مهم است.

مطالعه به منظور تعیین ارتباط کیفیت زندگی با اختلال های اسکلتی-عضلانی در مونتاژکاران خودروساز انجام شد.

در این مطالعه مورد- شاهدی در سال 1388 بر روی کارگران مونتاژکار مرد شرکت سایپا انجام شد. تعداد 165 نفر از کارگران دارای اختلال های اسکلتی- عضلانی (گروه مورد) و 165 نفر از افراد فاقد اختلالهای اسکلتی– عضلانی (گروه شاهد) به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای تعیین اختلال های اسکلتی- عضلانی پرسش نامه نوردیک و برای اندازه گیری کیفیت زندگی ابزار SF-36 استفاده شد. داده ها با استفاده از آزمون های آماری مجذور کای و رگرسیون لجستیک تحلیل شد.

شاخص های فیزیکی کیفیت زندگی درد جسمانی، سلامت عمومی، عملکرد جسمانی و محدودیت نقش به علت مشکلات جسمانی در دو گروه اختلاف آماری معنی دار داشتند (001/0 P<). شانس ابتلا به اختلالهای اسکلتی- عضلانی در کسانی که کیفیت زندگی پایین، بالاتر از افراد با کیفیت زندگی بالا بود (51/0 = OR، 82/0-32/0= CI %95، 001/0 P<).

با توجه به یافته ها، شرایط جسمی و کیفیت زندگی مونتاژ کاران خودرو ساز در ابتلا به دردهای مزمن اسکلتی- عضلانی موثر است و بهینه سازی این شرایط بر بهبود کیفیت زندگی تاثیر بسزایی دارد.