شیوه های تحول و بهبود آموزش عالی و پژوهش در ایران با تحلیلی بر برخی مطالعات انجام شده

مباحث مقاله حاضر معطوف به این امر است که از چه شیوه ها و راه هایی می توان نظام آموزش عالی و پژوهش کشور را بهبود بخشید. طبعا در طرح شیوه ها و راهکارها، نوعی آسیب شناسی نیز مستتر است. این شیوه ها در سه حوزه مورد بحث قرار گرفته اند: نخست شیوه ها و سازوکارهای مشترک حوزه آموزش و پژوهش که در این قسمت در زمینه های نگرشی و فرهنگی، سیاست گذاری، زیرساخت ها، قوانین و روندها، و نیروی انسانی مباحثی مطرح شده است؛ دوم شیوه های مختص به حوزه آموزش عالی که در زمینه های سیاست گذاری و برنامه ریزی آموزشی، مباحثی مطرح شده و سوم شیوه و سازوکارهای مربوط به حوزه پژوهش که در این قسمت نیز به مباحثی در زمینه های سیاست گذاری و زیرساخت ها، قوانین و روندها مطرح شده است. اگرچه خود مقاله دارای مطالعات میدانی نبوده، اما سعی شده در موارد لازم، از مطالعات میدانی انجام شده، استفاده شود. توجه نویسنده بیشتر به مباحث حوزه علوم انسانی معطوف بوده است، اگرچه اغلب مباحث در مورد سایر حوزه های غیر علوم انسانی نیز صادق است. در نتیجه گیری تلاش شده مشکلات آموزش عالی و پژوهش در ایران و نحوه تحول و بهبود آن، از منظری متفاوت از آنچه در متن مقاله آمده، یادآوری شود.