سنگ شناسی و ژئوشیمی توده ی گرانیتوئیدی مشیرآباد (جنوب قروه-کردستان)

توده ی گرانیتوئیدی مشیرآباد بخشی از توده های نفودی زون سنندج – سیرجان را تشکیل می دهد و به صورت کشیده و طویل با روند شرقی – غربی رخنمون دارد. بر اساس مشاهدات صحرایی و ویژگی های کانی شناسی، این مجموعه متشکل از سه واحد اصلی دیوریت، گرانودیوریت و گرانیت است که با نفوذی های اندک گابروئی همراه است. بررسی های کانی شناسی و ژئوشیمیایی نشان می دهند که سنگ های این مجموعه از نوع I، آهک- قلیایی و از نظر درجه اشباع از آلومینیوم(ASI) متاآلومین تا کمی پرآلومین تشکیل شده است. روندهای تغییرات اکسیدهای عناصر اصلی، کمیاب و کمیاب خاکی نمونه های بخش های مختلف این توده حاکی از پیوستگی طیف ترکیب سنگی و خویشاوندی آن هاست. روندهای تغییرات در نمودارهای عناصر سازگار و ناسازگار در برابر یکدیگر نشان می-دهند، و از نوع تبلور جدایشی است. نمودارهای عنکبوتی چندعنصری این نمونه ها نشان دهنده ی تهی شدگی آن ها از عناصر Ta، Nb، P و Ti و غنی شدگی آن ها از عناصر Ce، K، Th، Rb و Ba است. غنی شدگی نمونه ها از LILE و تهی شدگی آن ها از HFSE بیانگر ماگماتیسم متاآلومین نوع I قوس های آتشفشانی (VAG) است. پایین بودن نسبت های Al2O3/(FeOtotal + MgO + TiO2) و (Na2O + K2O)/(FeO + MgO + TiO2) و شواهد ژئوشیمی عناصر نادر خاکی و عناصر کمیاب، نشان می دهند که خاستگاه ماگمای اولیه از پوسته ی زیرین و طی یک حاشیه ی ورقه ی همگرا ایجاد شده است. نمودارهای مختلف جدایش محیط زمین ساختی نیز حاکی از نفوذ این گرانیتوئید در یک محیط وابسته به قوس آتشفشان در حاشیه ی فعال قاره ای است که با توجه به پیشینه ی زمین شناسی منطقه، با فرورانش پوسته ی اقیانوسی نئوتتیس به زیر ایران مرکزی همراه بوده است