تاثیر هوازدگی بر کانی شناسی و ژئوشیمی گرانیتوئیدهای ده نو (شمال شرق الیگودرز)

گرانیتوئیدهای منطقه ی ده نو، واقع در حدود 20 کیلومتری شمال شرقی الیگودرز یکی از چهار توده ی مجزای پلوتونیک های الیگودرز است که در پهنه ی سنندج - سیرجان رخنمون دارد. این سنگ ها که شامل گرانودیوریت و تونالیت است با آرن های گرانیتی پوشیده شده اند. بیشتر کانی های این سنگ ها را پلاژیوکلاز، کوارتز، بیوتیت و مسکویت همراه با کانی های فرعی اسفن، آپاتیت، اپیدوت، زیرکن، روتیل و کانی های تیره تشکیل می دهند. با استفاده از معادله ی%change = [(RW –RP)/RP]100، درصد تغییرات عناصر در نمونه-های تازه و هوازده تعیین و سپس با یکدیگر مقایسه شدند. بر اساس این معادله در سنگ هوازده عناصری همچون Si، Al، Na، K، P، Ba، Rb، Zr، Ta، Fe3+، Nb، Y، U در مقایسه با سنگ مادر کاهش یافته است ولی میزان Mg افزایش یافته و عناصر Sr، Fe2+، Ca روند متغیری را نشان می دهند. عناصری همچون Hf و سپس Yو Taدر عمق نوسان چندانی از خود نشان نمی دهند. در الگوی بهنجار شده عناصر نادر به کندریت شیبی نزولی وجود دارد و مقادیر LREE''s نسبت به HREE''s غنی شدگی نشان می دهد. غلظت کل این عناصر در فراورده های هوازده بیشتر از سنگ بستر است که دلیل آن را می توان به فرایند جذب سطحی با کانی های رسی نسبت داد. در نمونه های منطقه ی مورد بررسی Eu تهی شدگی و Ce آنومالی مثبت اندکی نشان می دهد. تهی شدگی در Eu می تواند در نتیجه ی دگرسانی فلدسپات ها ایجاد شود