بررسی گونه ایزوله های ضایعات لیشمانیوز پوستی در بیماران با عدم پاسخ به درمان با گلوکانتیم در شهر بم

لیشمانیوز پوستی بیماری انگلی شایع در جهان از جمله ایران است. لیشمانیا تروپیکا و لیشمانیا ماژور عوامل لیشمانیوز پوستی در ایران می باشند و شهر بم یکی از کانون های بسیار قدیمی وشناخته شده آن محسوب می شود. هدف از این مطالعه، تعیین گونه ایزوله های مقاوم به گلوکانتیم (مگلومین آنتی مونات) است تا راه کاری مناسب برای برنامه ریزی وکنترل بیماری در بم، فراهم شود.

این مطالعه طی سال های 1388-1387 در شهر بم و دانشکده پزشکی کرمان صورت گرفت. از مجموع 2126 بیمار مبتلا به لیشمانیوز پوستی مراجعه کننده به مرکز سالک بم، 235 نفر (1/11%) با عدم پاسخ به گلوکانتیم بودند که 51 نفر از آنان، به طور تصادفی انتخاب و پس از نمونه گیری و انجام مراحل کشت و استخراج DNA، باروش Nested-PCR، تعیین گونه شدند.

در این بررسی، 122 نفر (9/51%) از بیماران با عدم پاسخ به درمان با گلوکانتیم مذکر و 113 نفر (1/48%) مونث بودند. هیچ گونه اختلاف آماری معنی داری بین دو جنس مشاهده نگردید. حداکثر موارد عدم پاسخ به درمان در گروه های سنی 21-11 سال (4/29%)، سپس10≥ سال (6/21%) و کمترین فراوانی(9/5%) در گروه سنی بالای 55 سال دیده شد. بیشتر ضایعات بر روی صورت (5/55%) بود، 5/64% از بیماران دارای یک زخم بودند و 3/33% از آنها دارو را به صورت موضعی دریافت داشتند. واکنشPCR، گونه انگل عامل بیماری را در تمامی 51 ایزوله مورد بررسی، لیشمانیا تروپیکا مشخص نمود.

این مطالعه برای اولین بار در شهر بم برروی نمونه های عدم پاسخ به گلوکانتیم، صورت گرفته است. از آنجا که تعداد موارد بیماری و میزان بروز مقاومت در سال های اخیر به ویژه بعد از زلزله 1382 افزایش یافته است، مطالعات بیشتری جهت شناسایی تنوع ژنتیکی ایزوله های مقاوم به منظور استفاده از داروهای جدیدتر ضروری به نظر می رسد.