بررسی مقایسه ای تاثیر پروپرانولول با گاباپنتین در بیماران مبتلا به لرزش فامیلیال

لرزش فا میلیال شایعترین اختلال حرکتی در جهان است. پاتوفیزیولوژی آن ناشناخته است وهیچ اختلال نورولوژیک دیگری همراه این بیماری دیده نمی شود. لرزش در این بیماری با فرکانس پایین بوده وشیوع آن بین 3تا 5 درصد میباشد.
این مطالعه بین سالهای 1384-1387در درمانگاه نورولوژی بیمارستان شهید مصطفی خمینی بر روی 120 بیمار مبتلا به لرزش فامیلیال بصورت آینده نگر انجام شده است. بیماران در دو گروه بصورت تصادفی قرار گرفته اند. 59نفر از بیماران تحت درمان با پروپرانولول به میزان 40میلی گرم 3بار در روز به مدت 3 هفته قرار داشته اند و 61بیمار نیز به همین مدت تحت درمان با گاباپنتین به میزان 300میلی گرم 3باردر روز قرار داشته اند. جهت ارزیابی بیماران از مقیاس Fahn-Tolosa-Marin(TRS) که یک مقیاس عددی استاندارد(0-88)برای سنجش لرزش میباشد استفاده شده است.
در نهایت 120بیمار مطالعه را به پایان رساندند از این تعداد (47%)56نفر مونث و(53%)64نفر مذکر بودند میانگین سنی بیماران (59-26) 43.9سال بوده است. در ابتدای درمان مقیاس TRS اندازه گیری شده در گروه تحت درمان با پروپرانولول 1 ± 38.6ودر گروه تحت درمان با گاباپنتین 1 ± 39.1بوده است در انتهای درمان این اعدادبه 1 ± 28.4و1 ± 25.6بترتیب در گروه تحت درمان با پروپرانولول و گابا پنتین تغییر یافته است. مطا لعات آماری انجام شده با نرم افزار SPSS تفاوت معنی دار در هر دو گروه در مقایسه بین شروع وپایان مطالعه را نشان می دهد. (0005/ 0 P<) گاباپنتین به عنوان یک داروی موثر در درمان لرزش فامیلیال بوده ومیزان اثربخشی آن حداقل با پروپرانولول برابری می کند. با توجه به عوارض کمتر این دارو ونداشتن عوارض قلبی عروقی وتنفسی وتحمل بهتر آن در این موارد بخصوص در افرا مسن می تواند در این موارد بعنوان داروی انتخابی نیز مطرح گردد.